بسم الله الرحمن الرحیم
(ولا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء ولكن لا تشعرون)
قال الامام ابوعبدالله الصادق علیه السلام: «من انشد فی الحسین علیه السلام شعراً فتباكی فله الجنة»
السلام علی الحسین و علی اولاده و اصحابه
السلام علی المهدی الطالب بدم المقتول بكربلا.
سلام بر حسین و سلام بر فرزندان و یاران باوفای حسین؛ سلام بر عزاداران و سوگواران امام حسین علیه السلام؛ سلام بر شاعران و مدیحه‌سرایان دربار آسمانی امام حسین علیه السلام؛ سلام بر شما عزیزانی كه افتخار بزرگ شاعری و مدّاحی و نوكری آن حضرت را دارید و با سرودن اشعار، تاریخ را دگرگون می‌كنید و راه و رسم زندگی و فداكاری و ایثار‌گری را به جهانیان نشان می‌دهید.

شما در حقیقت دانشجوی دانشگاه عالی و جهانی عاشورا هستید؛ دانشگاهی كه میلیون‌ها نفر در طول تاریخ در آن تحصیل نموده و پیر و جوان، زن و مرد، عالم و جاهل و شهر‌نشین و صحرانشین در آن با كمال خضوع و خلوص شركت كرده و درس‌ها و پیام‌های انسان‌سازش را شنیده و به دیگران هم ابلاغ نموده‌اند.

دانشگاهی كه در آن بزرگانی همچون شیخ مفید‌ها، شیخ طوسی‌ها، علامه مجلسی‌ها و ده‌ها دانشمند برجسته و ممتاز و هزاران شهید، به حضور خود در این مدرسه‌ی نورانیِ آسمانی افتخار می‌كردند و همه از بركات آن بهره‌مند و از خوان نعمت گسترده‌ی دربار حسینی علیه السلام برخوردار بودند.

یكی از قشرهای عزیزی كه در دانشگاه باعظمت عاشورا مخلصانه انجام وظیفه می‌نماید، طبقه مقدس و عزیز شاعران و مداحان می‌باشد كه در مواقف بزرگ، مداحی و شعر آنها اثرگذار بوده و در دفاع از حق، نقش آنها ماندگار و بسا یك شعر آنها جامعه‌ای را عوض كرده و انقلابی را به وجود آورده است.
مسلمانان آزادی‌خواه جهان، فرزدق‌ها و سید حمیری‌ها و دعبل‌ها و محتشم‌ها و دیگر شاعران حماسه‌سرا را فراموش نمی‌كنند. اشعار آنها ارواح مرده را زنده می‌سازد و روح تازه به كالبد جامعه می‌دمد.
خوشبختانه امروز هم در جامعه‌ی كربلایی ما، شاعران و مدیحه‌سرایان بزرگی هستند كه با اشعار خود، هدف قیام امام حسین علیه‌‌السلام را زنده نگه می‌دارند و در ایفای خدمت به اسلام و مذهب، امر به معروف و نهی از منكر و احیای سنت‌های اسلامی موفق هستند و این افتخار بزرگ را ذخیره‌ی آخرت خود می‌دانند.
اینجانب گردهم‌آیی شاعران و مداحان را در مركز حوزه علمیه و عش آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین و روضه‌ی منوّره كریمه اهل بیت علیهم السلام گرامی داشته و از همه این عزیزان می‌خواهم كه رسالت و پیام عاشورا را به گوش جهانیان و مردم ستمدیده برسانند و آنان را به عظمت این قیام مقدس و وظیفه‌ی خطیر امروز مسلمانان آگاه نمایند و قدر مجالس حسینی را كه محل نزول فرشتگان الهی است بدانند، كه در حقیقت این مجالس دارالبركة، دارالشفاء و دارالرّحمة می باشند.
ای كاش حقیر هم افتخار جاروكشی چنین مجالسی را پیدا می‌كردم و با همه عزاداران در غم بزرگ سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام شریك می‌شدم.
«یالیتنا كنا معهم و نفوز فوزا عظیما»
در خاتمه از همه شیعیان و دوستداران اهل البیت علیهم السلام درخواست دارم مهمترین و اولین و آخرین حاجت خود را فرج موفور السرور حضرت ولی الله الاعظم ارواح العالمین له الفدا بدانند و در این دو ماه محرم و صفر در مجالس حسینی با انابه و تضرع به درگاه خداوند متعال، فرج آن حضرت را درخواست نموده كه فرمودند:
«و اكثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلك فرجكم.»
انشاء‌الله تعالی خداوند متعال باقیمانده غیبت را برما ببخشد و جهان را به نور ظهور منتقم عاشورا و طالب ثارالله منوّر بفرماید و غم‌ها و مشكلات و گرفتاری‌ها را برطرف نماید.
اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه و اجعلنا من اعوانه و انصاره به حق محمد و آله الطاهرین
27 ذی الحجة الحرام 1432
لطف الله صافی