پنجشنبه: 1403/01/9
نسخه مناسب چاپSend by email
پيام حضرت آيت الله العظمي صافي به همايش نيايش و دعا براي تعجيل فرج و تجليل از كتاب ارزنده و مهدوي مكيال المكارم / شعبان 1431

بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله تعالی: « وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ» (غافر/60)
هویت حقیقی مخلوق و ممكن الوجود، فقر و نیاز به خالق و واجب الوجود جلّت اسماءه و عظمت آلأوه می‌باشد و كمال انسان نیایش و احساس و التفات به این فقر و اظهار حاجت و اعتراف به این هویت است. انسان هر چه بیشتر در این وادی سیر نماید و در خودشناسی و خداشناسی مراتب بالاتری را كسب كند و این نیاز ذاتی خود را به خالق خویش و بی‌نیازی او عز اسمه را در پرتو معرفت صفات جلالیه و جمالیة او بیشتر درك نماید مقامش اعلی و ارفع می‌شود:
به پیش آنكه بی‌پیوند و خویش است
هر آن را معرفت بیش است پیش است

شخص اول ممكنات، حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و اهل بیت آن حضرت صلوات الله علیهم اجمعین در این احساس فقر و نیاز به خدای بی‌نیاز بالاترین درجات را حائز بودند و رمز اشرفیت و برتری آنها بر همه حتی ملائكه مقرب همین درك و احساس است. الذ لذائذ برای آن بزرگواران جلوس بر بساط عبودیت و اظهار فقر به درگاه الهی وعرض نیایش و نیاز و طلب حاجات و دعا است كه حضوری برای انسان بالاتر از آن نیست بلكه حضور و لقاء و اتصال به عالم غیب و غیبِ عالم، همه همین و در همین است و مقامات و درجات معنوی و اصطفاء و اجتباء به این حاصل می‌شود. از آیة شریفه‌ای كه تلاوت شد این معنای بالا و بلند استفاده می‌شود كه دعا و درخواست و طلب حاجت عین عبادت و عبودیت و پرستش است و ترك دعا و نیایش، استكبار از پرستش و عبادت و هاویة سقوط است و چنانكه در حدیث شریف است «و الدعاء مخ‌ّ العبادة» خواندن خدا و یا الله و یارزاق و یا شافی و یا غفار و ... گفتن اصل نیایش و مغز پرستش است. این حال توجه به خدا چنانكه در قرآن مجید به آن اشاره شده است در حال بروز حوادث و نزول بلیات و شدائد كه انسان از همه وسایل نجات ناامید می‌شود و برای كسانی كه غافل از این معانی هستند نیز حاصل می‌شود.
قال الله تعالی:
«وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاء عَرِیضٍ»
این معنی را بر حسب روایت، حضرت كشّاف حقائق، امام صادق علیه السلام در جواب شخصی كه از آن حضرت دربارة خدا سؤال نمود بیان فرمودند:
«هل ركبت سفینة قط؟»
آیا تاكنون سوار كشتی شده‌ای؟
ـ سائل: بلی شده‌ام.
ـ امام علیه السلام: آیا اتفاق افتاده است كه كشتی‌ای كه بر آن سوار بودی شكسته شده باشد و هیچ وسیلة ظاهری برای نجات تو نباشد و در معرض خطر قطعی گرفتار باشی؟
ـ سائل: اتفاق افتاده است.
ـ امام علیه السلام: آیا در این حال هولناك، خطرناك دل تو متوجه شده است كه كسی هست كه قادر بر نجات از این خطر و هلاكت باشد؟
ـ سائل: بلی همین گونه شده است.
امام علیه السلام: آن كس، خداوند متعال است كه توانا بر نجات دادن است هنگامی كه نجات دهنده‌ای نیست و فریادرس است هنگامی كه فریادرسی نیست.
خداوندی كه بی‌قرن و عدیل است
وجود او نه محتاج دلیل است
اگر از شبهه دل را پاك سازی
در اثباتش ز برهان بی‌نیازی
اگر افتی به دام ابتلایی
به جز او از كه می‌خواهی رهایی؟
ندارد چون خرد در او تأمل
چرا افتی پی دور و تسلسل؟

راجع به فضیلت دعا همین بس كه در روایت است كه از امام علیه السلام در مورد فضیلت قرائت قرآن و دعا سؤال شد به این صورت كه دو نفر نماز خواندند: یكی در نماز، بیشتر قرآن تلاوت كرد و دیگری بیشتر دعا خواند؛ كدام افضل است؟ فرمود: هر دو فضیلت دارند. سائل بار دیگر از فضیلت سؤال كرد. امام علیه‌السلام از فضلیت نمازی كه در آن دعا بیشتر خوانده شده بود خبر داد و فرمود:
«هی و الله افضل هی و الله العبادة»
با توجه به این دستور ولایی معلوم می‌شود كه در ارتباط با عرض ادب و بندگی به پیشگاه اقدس حضرت بقیة الله مولانا المهدی ارواحنا العالمین له الفدا نیز، دعا برای آن حضرت و برای تعجیل در فرج و برآمدن حوائج آن حضرت از نیایش‌ها و دعاهایی كثیر بالبركات است و از اینكه شخص، حاجات خود را بخواهد به مراتب بالاتر و ثوابش بیشتر است.
این همایش كه برای تشویق همگان به دعا برای آن حضرت و نیایش و التماس و تضرع به درگاه الهی برای تعجیل در امر فرج آن یگانة دوران و صاحب زمان است همایش عظیم و دارای منزلتی جلیل است و به این مناسبت از یكی از بهترین و جامع‌ترین كتاب‌ها در این موضوع كتاب نفیس و شریف «مكیال المكارم فی فوائد الدعاء للقائم علیه السلام» تالیف شیعة مخلص و چاكر درگاه حضرت بقیة الله الاعظم ارواح العالمین له الفدا حضرت آیت الله آقای حاج سید محمد تقی اصفهانی اعلی الله مقامه از كتاب و از مؤلف تجلیل و تقدیر به عمل می‌آید. الحق كتاب در نوع خود بی‌نظیر و نسخة بهترین ارتباط با ناحیة مقدسه و دعا برای آن حضرت است.
سزاوار است همه از آن استفاده نمایند و امام‌شناسی خود را به وسیلة آن تكمیل كنند و با نیایش و دعا برای آن حضرت، همواره عهد خود را تجدید و شدت انتظار و اشتیاقشان را به آن ظهور موفور السرور و روز موعود و روز نجات و خلاصی بشر آشكار سازند.
اللّهم عجل فرجه و سهّل مخرجه
شعبان المعظم 1431
لطف الله صافی

 

شنبه / 9 مرداد / 1389