پنجشنبه: 1403/01/9
نسخه مناسب چاپSend by email
تخريب آثار اسلامي، خسارتي جبران ناپذير نوشتاري از آيت الله العظمي صافي بمناسبت هشتم شوّال، روز جهاني بقيع

بقیع، از چهارده قرن پیش تا امروز همواره زیارتگاه مسلمین و مركز بیداری و تذكار خاطرات رجال و شخصیّت‌های بزرگ اسلام بوده است.
این قبرستان، پس از روضه مقدّسه نبویّه، یكی از منابع مهمّ تاریخ اسلام است كه وجود شخصیت‌های تاریخی اسلامی را اثبات و تأیید می‎نماید كه در حدود ده هزار نفر از صحابه نبیّ مكرّم اسلام صلی الله علیه و آله در این قبرستان مدفون می‎باشند.
امّا با این همه عظمت برای این مكان مقدّس، وضع كنونی آن در حال حاضر بسیار موهن است و اهانتی كه به رجال و شخصیت‌هایی كه در این گورستان مدفونند شده، فوق العاده تأسّف آور و رقّت انگیز است.
تقریباً جز اقلیت غیر قابل توجهی به اسم وهّابی ها كه در سایه حمایت استعمارگرانی همچون انگلیس عرض وجود نموده و موجودیت دارند و گروهی از مردم غافل از حقایق جریان‌ها و دخالت سیاست در امور كه فریب تبلیغات عوام فریبانه آنها را خورده‎اند، اكثریت مسلمانان از این استخفاف و اهانت سخت ناراحت و آزرده خاطرند.

در هیچ كجای دنیا نسبت به قبور بزرگان خود این همه بی‎ادبی و بی‎احترامی روا نمی‎دارند و در هر كجا دفن اموات مرسوم است، قبور اموات و مقبره آنها نیز محترم است.

اساس نقشه تخریب آثار و ابنیه اسلامی نقشه بسیار عمیق و خائنانه‎ای بود كه بیگانگان برای محو مستندات و شواهد عینی و اثری تاریخ اسلام كشیده بودند و در موقعی كه برای تسلّط بر كشورهای اسلامی دست به تفرقه و فرقه سازی بودند، مثلاً علی محمد شیرازی و حسینعلی نوری را در ایران به ادّعای بابیت و مهدویت و نبوّت و بلكه الوهیت برانگیختند و در هند غلام احمد قادیانی به اصطلاح فرقه مزدور احمدیه را ساخت، در عربستان نیز فرقه وهابی را وسیله دست ساختند و محمدبن عبدالوهاب را به مزدوری گرفتند و مهمترین مقصد آنها علاوه بر غارت معادن بزرگ نفت، از میان بردن آثار اسلامی بود كه حتّی روضه مقدّسه پیغمبر صلی‎الله علیه وآله را نیز فرا گرفت.
شاید تا قبل از قرن معاصر و قریب به آن، عمده منابع تاریخ و مصدر آن، كتاب‌ها و نوشته‎هایی بود كه بر اساس نقلیات مسند و غیر مسند و مطالعات گسترده آنها در كتاب‌های متعدّد تدوین شده بود و شناخت مطالب معتبر آنها از غیر معتبر هم كار همه كس نیست و اهل فن و افراد بصیر به تاریخ و مسائل مربوط به آن می‎توانند در مواردی كه اختلاف نقل باشد با تحقیق و بررسی اظهار نظر نمایند.
با كاوش‌ها و فحص‎هایی كه علمای باستان شناس از مدّتی قبل آغاز كرده و روز به روز بر تكامل آن افزوده، منبع مهمّ دیگری نیز بر منابع تاریخی و شناخت ملل افزوده شد كه اگر چه در گذشته هم این منبع مورد توجّه بود، لیكن عمق وسعت فعلی را نداشت و در عصر ما یكی از منابع مهم تاریخ و شناخت احوال اقوام و ملل آثاری است كه از آنها باقی مانده و حتّی با حفریات كشف می‎شود؛ بناها، معابد، قبرها، سكّه‎ها، ظرف‌ها، زیورها و آثار هنری و چیزهای دیگر امروز از بزرگترین معرّف های تمدّن و اوضاع و احوال اجتماعی ملل است.
خوشبختانه تاریخ اسلام از جنبه تاریخی بر اساس نقل‌ها و روایات بسیار مورد اعتبار و اعتماد است و از همان صدر اسلام، تاریخ نویسی و نقل حدیث و روایت جریان‌های مختلف شروع و حوادث و وقایع ثبت و ضبط گردیده و فترت‌های طولانی كه موجب فراموش شدن تاریخ شود در تاریخ اسلام پیش نیامده و همچنین وقایعی كه موجب محو كتاب‌های تاریخی و ایجاد فاصله گردد اتفاق نیفتاده و سیر تاریخ اسلام از تمام ابعاد، مشخص و معلوم است و استنتاج و استنباط تاریخی بر اساس مطالعات روی تواریخ و احادیث كاملاً باور بخش و اطمینان آور است و به طور مسلّم آن بخش از تاریخ ما كه مثلاً به یك قرن پیش مربوط می‎شود با بخشی كه به سیزده و چهارده قرن پیش ارتباط دارد، در اتقان و استحكام تفاوت ندارد بلكه گاهی بخش دوم از اول بیشتر مورد اعتماد است و مستندات آن قوی‌تر است و خلاصه اشخاص متخصص و دانشمند می‎توانند به وسیله همین تواریخ به اوضاع و احوال اجتماعی مردم در این چهارده قرن و حقایق و وقایع مهمّی كه در سرنوشت این امّت تأثیر داشته است واقف شوند، و در حقیقت اگر بنا باشد امروز هم برای قرن حاضر تاریخی بنویسیم، از حدود همان تاریخ نویسی مورّخین اسلامی تجاوز نمی‎كند.
از جنبه مؤیدات و شواهد خارجی و عینی و آثار باقیمانده از حوادث نیز تاریخ اسلام غنیّ و كامل و دارای پشتوانه‎های بسیار محكم است و از این جهت هم هر چه شخص دیر باور باشد و یا نخواهد از روی غرض بعض حقایق را انكار كند یا شبهه و شكّ در آن ایجاد نماید، در تاریخ اسلام بالخصوص بخش‌هایی از آن كه با معرّفی اصل رسالت و واقعه ظهور و انقلاب اسلام و سیره پیغمبر اكرم صلی‎الله علیه وآله و امور مهمّ دیگر ارتباط دارد اینگونه اظهار شك و تردیدها قابل قبول و مورد اعتنا نیست.
اگر چه تاریخ اسلام و مسلمین معتبرترین تاریخ تمام ادیان و جوامع بشری است و بلكه به شهادت بعض مورخین یگانه دینی كه تاریخ معتبر و مورد اعتماد دارد اسلام است از ناحیه این شواهد تاریخی و مؤیدات كه مخصوصاً برای دراز مدت و آینده‎های بسیار دور حفظ آنها مفید است، بسیار غنی و سرشار از شواهد خارجی و عینی است یعنی همه نقاط مهم تاریخ اسلام و مسلمانان را مشاهد و مواقف و ابنیه و قبور و مساجد و اوضاع جغرافیائی ممالك و كشورها تأیید می‎كند و در كشورهای پهناور عالم اسلام همه جا آثار تمدّن مسلمین و فتوحات آنها به چشم می‎خورد حتّی در كشورهایی مثل اسپانیا كه پس از آن عصر طلائی اسلامی به آن سرنوشت اسفناك و بی‎رحمی‌ها و وحشی‎گری‌های مسیحی‎ها و محاكم تفتیش كذائی و شكنجه و اعدام‌های دسته جمعی و جنایات دیگر دچار شد، امروز آثار اسلامی تمدن مسلمین را در آنجا به جهانیان عرضه می‎دارند كه اگر به كتاب‌هایی مثل (الآثار الاندلسیّة الباقیة) مراجعه فرمائید به عمق این مطالب تا حدی آگاه می‎شوید و بخش عمده‎ای از بودجه كلان اسپانیا از عوائدی كه از راه توریستی و كسانی كه از اطراف جهان برای مشاهده آثار عصور اسلامی به این كشور سفر می‎نمایند تأمین می‎شود.
مكّه مكرّمه و مدینه منوّره از این جهت كه گفته شد بیشتر از هر نقطه اهمیت و موقعیت دارد و آثار و ابنیه این دو شهر و نواحی آن همه از مصادر تاریخ ما و بلكه ادیان به اصطلاح ابراهیمی است و اگر این دو شهر را علاوه بر جنبه‎های روحانی و معنوی موزه بزرگ عالم اسلام و وحی بدانیم گزاف نگفته‎ایم.
در این دو شهر تا قبل از تخریب‌های پی‎درپی وهابی‎ها مشاهدی موجود بوده كه هر یك گوشه‎ای و ناحیه‎ای از تاریخ پیامبر بزرگ اسلام را بازگو می‎نمود و آثار ارزنده‎ای از تاریخ زندگی و تلاش‌های آن حضرت در راه ابلاغ وحی و رسالت اسلام بود.
مشاهدی كه همه در سلسله اسناد تاریخی اسلام و سوابق حرمین شریفین قرار دارد و معرّف سلسله نسب پیغمبر صلی‎الله علیه وآله بوده و حتّی از اوضاع دوران جاهلیت، ما را با خبر می‎سازد.
و خلاصه تمام مسجد مدینه و مسجد الحرام و تمام شهر مدینه و مكه و بقعه‎ها و اماكن و مساجد و حتی چشمه‎ها، چاه‌ها، راه‌ها، كوه‌ها و سرزمین‌ها و قراء واقع در اطراف و نواحی این دو شهر همه از سر گذشت اسلام و چگونگی ظهور و سیر آن حكایت می‎كند و مسلمانان كه به حفظ تاریخ و شرف و سوابق درخشان خود و احیای آثار اسلامی علاقه دارند، باید همگان در حفظ این آثار و بازسازی آنچه ویران شده اقدام نمایند و حرمین را از دستبرد استعمار و تصرّفات ویرانگرانه آنها خارج نمایند.
این آثار و نشانه‎ها و بناها بهتر از كتب سیره، مردم را با سیره پیغمبر صلی‎الله علیه وآله آشنا می‎سازند.
كتاب‌های سیره فقط به نظر اهل مطالعه می‎رسد در حالی كه این آثار را عموم مردم كه از دور و نزدیك می‎آیند مشاهده می‎نمایند و از آن بركت‌ها و درس‌های بزرگ می‎گیرند.
به نظر حقیر، حتی باید نام‌های اصلی كل اماكن و زمین‌هایی كه در عصر رسالت و در لسان روایات مذكور است حفظ شود و بالخصوص نام‌های متعلق به مسجد النبی و مسجد الحرام و در‌ها و ستون‌ها و سایر متعلقات آن نباید تغییر كند، زیرا همه اینها محفظه تاریخ اسلام است و كسانی كه این ویرانگری‌ها را مرتكب شده‎اند بزرگترین دشمنی و خیانت را به تاریخ اسلام نموده‎اند.
حفظ این اماكن علاوه بر آن كه از جنبه تعظیم شعائر شرعاً لازم است به ملاحظاتی كه بیان شد نیز لازم است و تخریب این بقاع، صرف نظر از هتك و توهین، موجب تزلزل و سستی مبانی تاریخ می‎شود و تخریب این مشاهد و آنها را به این صورت در آوردن كه نه سنگ قبری داشته باشند و نه امتیازی و در معرض محو و فراموشی قرار بگیرند از سوزاندن كتب تاریخ، خسارتش برای یك امّت و ملّت اگر بیشتر نباشد كمتر نیست.

دوشنبه / 13 مرداد / 1393