بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله الحکیم فی کتابه الکریم: «یَرْفَعِ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ»
رفعت و بلندی مرتبت از طرف خداوند ذی القدرة و النّعم برای انسان‌های با ایمانی است که مراتب علم و عمل را گذرانده و قلّه‌های بلند دانش و کمال معرفت انسانیّت را فتح نموده و از عمر گران‌بهای خود – که بزرگترین سرمایه هر انسانی است- استفاده می‌نمایند.
درجاتی که خداوند متعال برای این اشخاص قرار داده است برای ما قابل درک و توصیف نیست. این درجات با درجه‌های ظاهری و دنیوی فرق دارد و قابل مقایسه نیست.
انسانِ عالمی که عمر خود را به تربیت و تهذیب نفوس پرداخته و مردم را به راه مستقیم و سعادت واقعی و عمل و تقوی و نیکوکاری دعوت نموده و هزاران دانش‌آموز و دانشجو در مدارس و مراکز علمی و فرهنگی اسلامی وی تربیت شده‌اند، در درگاه خداوند متعال و صاحب شریعت حضرت ختمی مرتبت محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله دارای مقام بلند و اجر و شأن زیاد است.
تأسیس یکصد و هشتاد مدرسه از یک انسان موفّق و مهذّب، امری شگفت و تعجّب‌آور است.
آری، ایشان همان مرحوم آیة الله آقای حاج شیخ عباسعلی اسلامی ره است که بنیانگذار جامعه تعلیمات اسلامی بود. آن مرحوم، به حقّ، یک انسان وارسته و عالم جلیل القدر بود که هم مقام مدرّسی علوم دینی داشت و هم یک معلّم و مربّی برای دانش‌آموزان بود.
یاد ایشان و برگزاری همایش برای او، تجلیل از مقام معلّم و مربّی و یک عالم وظیفه‌شناس است.
باید این انسان‌های موفّق را به نسل جوان امروز معرّفی نمود که برای فرهنگیان و اساتید حوزه و دانشگاه، اسوه هستند. اینجانب از نزدیک، آن عالم بزرگوار را می‌شناختم و به ایشان ارادت داشتم؛ حشره الله مع اولیائه المقرّبین و رحمة ‌الله علیه رحمة‌ واسعة.
از شما عزیزانی که این مجلس با عظمت را تشکیل داده و از همه بزرگوارانی که برای تجلیل از این عالم ربّانی در این محفل با شکوه شرکت نموده‌اید، تقدیر و تشکّر می‌نمایم. ان‌شاء الله تعالی مشمول عنایات حضرت صاحب العصر و الزمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف باشید و السلام علیکم و رحمة‌ الله و برکاته
لطف الله صافی
13 ربیع الثانی 1440 هـ.ق