بسم الله الرّحمن الرّحیم
سيزدهم شوّال، سالروز رحلت مرحوم استاد اعظم حضرت آيت‌الله العظمي بروجردي اعلی‌الله‌مقامه زعيم بزرگ شيعه است كه در عصر خود، نمونه ممتاز و آسماني از رجال ايمان، خداپرستي و خداخواهي و وجودش، سرشار از عقيده و توحيد بود.
آن فقيه عالی‌مقام، در اخلاق كريمه، بزرگي و بزرگواري به‌حق، يادگاري از جدّ بزرگوارش سبط اكبر علیه‌السلام بود.

• بیم از خداوند
  جهات عظمت شخصيت، در وجود ايشان جمع شده بود؛ بزرگ‌ترين آنها بيم از خدا و حساب روز جزا بود؛ با تمام وجود، خدا را باور و به قيامت اعتقاد داشت.
• دوری از دنیاطلبی
  دنياطلبي و رياست‌خواهي در او ديده نمي‌شد. او خود مي‌فرمود - و در صداقت و راستگويي او شكي نبود-:«من يك قدم براي اين مقام، يعني مرجعيت و رياست برنداشتم»
• تجلّی صفات متقین
  صفاتي كه اميرالمؤمنين علیه‌السلام براي همّام از متقين برشمرد در او لمس مي‌شد:
  «فَهُمْ وَالْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ‌‌هُمْ وَ‌النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُعَذَّبُونَ»
• دقت در صرف بیت‌المال
  در صرف بيت‌المال، دقت فراواني داشت، و مي‌شود گفت كه حتي ديناري به كسي براي غير خدا نپرداخته بود.
  شخصاً و براي حوائج شخصي خود، مثل لباس و بلكه غذا از سهم مبارك و بيت‌المال استفاده نمي‌كرد.
• ساده‌زیستی
  خانه و اندرون بيت او ساده، بي‌پيرايه و به فرش‌هاي كهنه - كه شايد از گذشته به او ارث رسيده بود- مفروش بود.
• احترام به بزرگان
  به بزرگان گذشته و معاصر احترام مي‌كرد.
• اهتمام به مستحبّات
  در اظهار حق و ابطال باطل، مسامحه و مجامله نمي‌نمود و رعايت امور و حقوقي كه رعايت آنها از مستحبّات و مكارم اخلاق و آداب بود كمال اهتمام را داشت.
• احترام به خادمان دین
  هركس قدمي در راه خدا برداشته بود و مصدر خدمتي به دين و مذهب شده بود، نزد او احترامی خاص داشت. ياد دارم زماني به پدر بزرگوارم فرمود: «من يك شب هم شما را فراموش نمي‌كنم»
• دفاع از مکتب
  در امر ترويج دين و دفاع از حدود و ثغور اسلام و مذهب، آنچه را در توان داشت انجام مي‌داد. غم و غصه‌اي اگر برايش بود، همان فكر و انديشه‌ مسائل اسلامي بود.
• مقام والای علمی
  در موقعيت علمي چنان بود كه هر دانشمند و عالم و استادي به محضر او مي‌رسيد، شيفته او مي‌شد.
• تسلّط بر آرای فِرَق و مذاهب
  در مسائل علمي و اطلاع از آرای علمای مذاهب و فرق اسلامي، متبحّرتر از خود آنها بود، مثل اينكه كتاب «خلاف» شيخ، صفحه به صفحه‌اش پيش رويش حاضر باشد، سخن مي‌گفت.
• تسلّط بر علم رجال
  بر علم رجال و اسناد حديث، تسلّط و آگاهي خارق‌العاده داشت.
• نمونه‌ای از احترام علمای فِرَق به ایشان
  دانشمند معروف شيخ باقوري وزير اوقاف مصر، در اثر يك ملاقات، چنان مجذوب او شد كه همه تذكرات ايشان را به سمع اجابت شنيد، و درضمن نامه‌اي كه از آنجا به عرض ايشان رساند، وعده انجام همه را داد و عبارتش نسبت به آن وعده‌ها اين بود: «لا يَزَالُ يَخْلِدُ فِي كِيَانِي.»
  مرحوم علامه شيخ محمدتقي قمي مي‌گفت: آن‌گاه كه نامه حضرت آقا را به شيخ مجید سليم تسليم می‌‌كردم، بر‌می‌خاست، می‌‌ايستاد، نامه را می‌‌گرفت و ‌می‌بوسيد، و نيز شيخ محمد شلتوت، صاحب آن فتواي تاريخي هم برمي‌خاست و به احترام مي‌ايستاد، و نامه را دريافت مي‌كرد.
  بي‌شك در عصر ايشان، در بين همه علماي فِرَق، كسي اعلم از ايشان در فقه فِرَق نبود.
• دفاع از حق بدون مجامله و تعارف
  آن بزرگوار در حفظ حدود مكتب اهل‌بيت(علیهم‌السلام) در برابر همين اشخاص كه به او كمال احترام را اظهار مي‌كردند از حق و موضعي تنازل نمي‌كرد؛ چنان‌كه وقتي شيخ شلتوت در تفسيري كه مي‌نوشت در تفسير آيه (وَأَنْ تَسْتَقْسِمُواْ بِالْأَزْلَامِ) سخن نابجايي گفته بود، در مقام ردّ بر او، به اينجانب امر فرمود تا جواب كافي و شافي طي رساله «حول الاستقسام بالازلام» نگاشتم و براي او ارسال كردند.
• مورد احترام دانشمند مسیحی
  از سوي ديگر مثل جورج جرداق دانشمند مسيحي، نويسنده كتاب «الامام علي صوت العدالة الانسانيه»، كتابش را طي نامه‌اي بسيار بليغ و پرمحتوا به ايشان اهدا نمود.
  سیزدهم شوّال، سالروز رحلت چنين شخصي است كه عظمت‌هاي وجودي‌اش همه افتخارآفرين بود و اسوه‌اي ستودني براي علما و شيعيان.
• نمونه تعبد تام
  در تشرّع و تعبد تام و التزام به احكام، عبادت، دعا، محاسبه نفس، توجه به خدا، استغفار و توبه و تعظيم شعائر و سنت‌ها، ازجمله سوگواري و مراسم عزاداري حسيني(علیه‌السلام) و عاشورا، در همه مَثَل و نمونه بود.
  بايد اين روز و اين شخصيت و تاريخ حياتش، هميشه زنده نگه داشته شود و براي همه سرمشق باشد.
• سخن یکی از بزرگ‌ترین علمای مصر در ارتحال ایشان
  و اين مقاله را با سخن يكي از بزرگ‌ترين علماي مصر كه در ارتحال ايشان نوشته بود به پايان مي‌رسانم:
  أغدقَ اللهُ عَلی جَدثِه الطاهر من سَحائِب رِضوانه وَبَعَثَهُ في زُمرة جدّه الأعظم الّذي بَعَثَه اللهُ رَحمةً للعالَمين وآله الطيبين الطاهرين صلواتُ الله وسلامُه عَلَيهم أَجْمعينَ. وَالسَّلامُ عَلَيْهِ يَومَ وُلِدَ وَيَوْمَ مَاتَ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيّاً.
  لطف الله صافی