«السَّلَامُ عَلَیْكِ یَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ‏ الَّذِی خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ بِهِ صَابِرَةً»
اے بی بی خداوند عالم نے آپ کو اپنے سخت اور دشوار امتحان پر صابر پایا! اے دختر پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ!
آپ کے صبر پر خدا کا درود و سلام ہو؛

آپ کے ایمان پر خدا کا درود و سلام ہو؛ آپ کے پدر گرامی نے فرمایا: «إِنَّ ابْنَتِی فَاطِمَةَ مَلَأَ اللهُ قَلْبَهَا وَ جَوَارِحَهَا إِیمَاناً وَ یَقِیناً؛ بیشک خداوند نے میرے بیٹی فاطمہ کے قلب اور اعضاء و جوارح کو ایمان اور یقین سے بھر دیا ہے. »

حضرت فاطمۂ زہراء سلام اللہ علیہا کی شہادت کی مناسبت سے حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله العالی کے دفتر کی ویب سائٹ کی جانب سے «بهار خزان» کے عنوان سے محبان جناب سیدہ زہراء سلام اللہ علیہا کے لئے کچھ مطالب پیش خدمت ہیں تا کہ سیدۂ دو عالم کی رضائیت حاصل کی جا سکے:

* شرح سیلی (طمانچوں کی شرح؛حضرت زہراءعلیہاالسلام کی شہادت کی مناسبت سے آیت اللہ العظمی صافی گلپایگانی کے اشعار)

* فاطمیه، باطل پر حق کی فتح (ایّام فاطمیہ کی تکریم میں آیت اللہ العظمی صافی گلپایگانی کی خصوصی تحریر)

* فاطمه کون ہیں؟ (حضرت فاطمه زہراء علیہاالسلام کی شخصیت کے بارے میں آیت اللہ العظمی صافی گلپایگانی کی تحریر)

شرح سیلی(طمانچوں کی شرح)
ای دخـــت گــرامـی پـیمبر * ای سرّ رســول در تو  مـضمر
در بـیت شریف وحی، خاتـون * بــر چــرخ رفــیع مَجد اختر
ای شبه نبی به خلق و اوصاف  * ای نــور مـجسّــم مــصــوّر
ای خـــادم خــانه‌ی تـو حوّا * و ای حاجــب درگه تو هاجـر
در طــورِ لــقا یــگانـه بانو * در مُـلك وجود زیــب و زیـور
بــا شــیر خــدا عـلیّ عالی * هـم‌ سـنگر و هم پیام و همســر
مانند تو زن جهان‌ ‌ندیده‌‌است  * غــمـخوار و نـگاهبانِ شـوهــر
ای عــین كمال و جان بینش * ای ‌شخص‌ شخیـص عصمت ‌و فرّ
بـر رفـعت قدر تو گواه است * بــیت و حجــر و مقــام و مشعر
ای ســیّــده زنــان عــالـم *ای بــضــعه حــضــرت پیمــبر
تـو اصلی و دیگران همه فرع * تــو جـانی‌ ودیــگران چـو پیكر
در مُـــلــك وَلا ولــیّـة الله* بـر نــخلِ وجـــود احمـــدی بَر
قــرآن بــه فـضیلت تو نازل* بـــرهان تــو مـــحكم و مقــرّر
روی تــو جــمال كــبریایی* كـــوی تـــو رواق قُـــرب داور
از جوی تو شبنمی است زمزم* و از بحــر تو شعبــه‌ای ‌است ‌كوثر
زآن خـطبه آتشین كه پیـچید * در ارض و سـمــا بســـان ‌تـنـدر
مـحكوم شد آن نظام و گردید* حــق روشن و غــالب و مظـــفّر
مـن عاجزم از بــیان وصفت * تـــو بحری و مـــن ز قطره كمتر
ای امّ مــحـامـد و مـعــالی * ای از تــو مــشام جـــان معـطّر
بــا این ‌همه عزّ و رفعت شأن* بـا آن همـــه فخر بی حــد و مرّ
از ظــلـم مــنافـقین امّــت* شــد قــــلـب مـنــیر تـو مكدّر
آن را كــه نـمـــود حــقّ مقدّم* كـــردند مــعانــدان مـؤخّر
بردند فــدك ‌به ‌غصب و بسـتند * بــر بــاب تو گفته ‌‌ای مـزوّر
افســوس شكست دشمــن ‌دین‌ * پـهلوی تو را بــه ضربـت در
بـــازوی تـو را به تــازیـــانه * زد قــنفذ مــــلحد سـتـمگر
از سیلــی و شـرح آن نگـــویم* كــافتد بـه دل از بیــانش آذر
در مــاتــم مـحســن شهیـدت * مایــیم به ســوگ و ناله اندر
بر لــطفی صافــی از ســر لطف* بنگـــر كه بُوَد پریش و مضطر
بس فخــر از آن كنـــد ‌كه دارد * بر سـر ز سـتــایش تـو افسر