حسن و حسین(علیهما‌السلام) وارث كمالات علمی، روحی، اخلاقی، و جسمی پیغمبر(ص) بودند. مردم در سیما و رفتار و روش آنها پیغمبر را میدیدند، و عظمت و روحانیت او را تماشا میكردند. چنانچه مكرّر گفته شد وجود پیغمبر(ص) نسبت به حسنین(علیهما‌السلام) كانون مهر، اشفاق، نوازش، لطف، و رحمت پدرانه بود. آنها را دوست میداشت و میبویید و میبوسید، و زبانشان را میمكید، بر دوش مبارك خویش سوارشان میكرد. شخصاً از آنها پرستاری میفرمود. آنها را پسر خود
