و بعد از حصول این معرفت، درصورتی‌كه توأم با تبعیّت از حجّت‌های الهی در همه امور باشد و در محدوده دانستن و شناخت، تنها، متوقف نشود، حصول شناخت كامل و نهایی نسبت به خداوند و حجج الهیه؛ یعنی حضرات پیغمبر اكرم و ائمه اثنی‌عشر(علیهم‌السلام) و در یاد خدا بودن و حبّ شدید به او و خوف و رجا و خلوص و بیاعتنایی به مظاهر دنیوی هر‌چه كه باشد، قهری است و اگر منفكّ از تبعیت و تقوا و فقط شناخت علمی باشد، موجب دوری از خدا و شقاوت و قساوت و عاقبت به شرّ شدن خواهد بود و این اشاره اجمالی، در این زمینه است.
