1 ـ توحید و پرهیز از شرك و غلوّ
در میان مسائل و اصولى كه دعوت اسلام بر آن قرار دارد، موضوع و پایهاى مهمتر و اساسىتر از «توحید» نیست. چنانکه عقیدهاى خطرناكتر فاسدتر و باطلتر از «شرك» و «غلوّ»[1] نیست، آن را باید اثبات كرد و هرچه روشنتر و وسیعتر و خالصتر و پاكتر فراگرفت و این را باید طرد كرد و از صُور و مظاهر و نمایشهاى گوناگونى كه دارد، فكراً و عملاً پرهیز كرد و جلوگیرى نمود: