راجع به معنای ایمان، ظاهر این است که معنای لغوی اصلی آن، معنائی قلبی و باطنی است، که همان باور و اعتقاد قلبی و اطمینان نفس و عدم احتمال خلاف و اذعان و تصدیق به حقّ‌ّبودن چیزی است.
به این لحاظ، گاه ایمان به چیزی، موجب زوال خوف و رفع نگرانی می‌شود، و گاه موجب خوف و بیم و نگرانی می‌گردد، چنان‌که در مورد ایمان و یاد خدا می‌فرماید:
