مسأله390. اگر حیوان در تمام سال از علف بیابان بچرد، زكات آن واجب است. پس اگر در تمام سال یا مدتی از آن، از علف چیدهشده یا كاشتهشده بخورد، زكات ندارد.
مسأله 2022. احتیاط واجب آن است كه زكات فطره را به فقرای شیعه اثنا عشری
بدهد اگر چه در شهر دیگر باشند، و چون نقل این زكات به شهر دیگر خلاف احتیاط است اگر در شهر خودش فقیر شیعه نباشد مال خود را به شهر دیگر ببرد و در آنجا به قصد زكات به شیعه بدهد.
مسأله 1999. كسی كه موقع مغرب شب عید فطر بالغ و عاقل و هشیار است و فقیر و بنده كس دیگری نیست، باید برای خودش و كسانی كه نانخور او هستند، هر نفری یك صاع كه تقریباً سه كیلو است گندم یا جو یا خرما یا كشمش یا برنج یا ذرت و مانند اینها را به مستحق بدهد، و اگر پول یكی از اینها را هم بدهد كافی است، و بنابر احتیاط، بر كسی كه موقع مغرب ماه شوال بیهوش باشد نیز واجب است.
مسأله 1969. موقعی كه گندم و جو را از كاه جدا میكنند و موقع خشكشدن خرما و انگور، انسان باید زكات آن را به فقیر بدهد، یا از مال خود جدا كند و زكات طلا و نقره و گاو و گوسفند و شتر را بعد از تمامشدن ماه یازدهم باید به فقیر بدهد، یا از مال خود جدا نماید، و اگر منتظر فقیر معینی باشد، یا بخواهد به فقیری بدهد كه از جهتی برتری دارد، بنابر احتیاط لازم زكات را جدا كند تا بعد به آن فقیر معین برساند.
مسأله 1965. انسان باید زكات را به قصد قربت، یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد، و در نیت معین كند كه آنچه را میدهد زكات مال است یا زكات فطره، ولی اگر مثلاً زكات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نیست معین كند چیزی را كه میدهد زكات گندم است یا زكات جو.
مسأله 1950. كسی كه زكات میگیرد باید شیعه دوازده امامی باشد، و اگر انسان كسی را شیعه بداند و به او زكات بدهد، بعد معلوم شود شیعه نبوده، باید دوباره زكات بدهد.
مسأله 1951. اگر طفل یا دیوانهای از شیعه فقیر باشد، انسان میتواند به ولیّ او زكات بدهد، به قصد این كه آنچه را میدهد ملك طفل یا دیوانه باشد.
مسأله 1933. انسان میتواند زكات را در هشت مورد مصرف كند:
اول ـ فقیر، و آن كسی است كه مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد، و كسی كه صنعت یا ملك یا سرمایهای دارد كه میتواند مخارج سال خود را از منافع آن بگذراند فقیر نیست.
دوم ـ مسكین، و آن كسی است كه از فقیر سختتر میگذراند.