عبرت‌انگیز و آموزنده بود؛ سعادت، مناعت و بلندی همّت از سیمای یاران امام‌حسین(علیه‌السلام)، و شقاوت، دنائت و پستی از چهرة پلید پیروان بنی‌امیّه هویدا بود.
حسین! ای همایون همای سعادت
حسین! ای شه مُلك صبر و شهامت
فروغی ز نور تو خورشید رخشان
ز دریای جود تو كوثر، حكایت
تویی نور چشمان زهرا و حیدر
گل احمر بوستان رسالت
به پا از قیام تو شد پرچم دین
نگون گشت اعلام كفر و ضلالت
رهاندی تو اسلام از چنگ اعدا
فزودیش بر عزّت و بر كرامت
جوانمردی و غیرت و همّت تو
ز ناموس دین كرد الحق حمایت
الا ای ولیّ خدای یگانه
خداوند اقلیم مجد و جلالت
فدا كردی اندر ره دین و قرآن
