51. نام علی(ع) بر سَردَرِ بهشت

عَنْ جَابِر بْنِ عَبْدِ اللهِ: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«مَكْتُوبٌ عَلَی بَابِ الْـجَنَّةِ [لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ]، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ، عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ أَخُو رَسُولِ اللهِ قَبْلَ أَنْ یَـخْلُقَ [اللهُ] السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِأَلْفَیْ عَامٍ».[1]

از جابر بن عبدالله روایت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«بر سَردَرِ بهشت نوشته شد: [خدایی جز الله نیست] محمد فرستادة خداست، و علی برادر فرستادة خداست پیش از دوهزار سال از آنكه خداوند آسمان و زمین را بیافریند».

50. سزای توهین به علی(ع)

عَنْ ابْنِ عَبَّاس: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«مَنْ سَبَّ عَلِیّاً فَقَدْ سَبَّنِی، وَمَنْ سَبَّنِی فَقَدْ سَبَّ اللهَ، وَمَنْ سَبَّ اللهَ أَدْخَلَهُ اللهُ نارَ جَهَنَّمَ وَلَهُ عَذَابٌ مُقِیمٌ».[1]

از ابن‌عباس روایت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«كسی كه به علی دشنام دهد، به من دشنام داده است و كسی كه به من دشنام دهد، درحقیقت به خدا دشنام داده است و هركس به خدا ناسزا گوید خداوند او را در آتش دوزخ می‌افكند و هماره دچار عذاب خواهد بود».

49. دشمن علی(ع) غیرمسلمان است

عَنْ مُعَاوِیَةِ بْنِ حَیْدَة: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«مَنْ مَاتَ وَفِی قَلْبِهِ بُغْضُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ فَلْیَمُتْ یَهُودِیّاً أَوْ نَصْرَانِیّاً».[1]

از معاویة بن حیده روایت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«هركه بدرود حیات گوید و در دلش دشمنی علی‌ بن‌ابی‌طالب باشد پس بایست یهودی یا نصرانی از دنیا رخت بربندد».

48. ارزش مبارزة علی(ع)

عَنْ مُعَاوِیَةِ بْنِ حَیْدَة: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَـمُبَارَزَةُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی‌ طَالِبٍ لِعَمْرِو بْنِ عَبْدِ وُدٍّ یَوْمَ الْـخَنْدَقِ أَفْضَلُ مِنْ أَعْمَالِ اُمَّتِی إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ».[1]

از معاویة بن حیده روایت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«بی‌شكّ مبارزه علی بن ابی‌طالب با عمرو بن عبدود در روز (احزاب) و جنگ خندق از اعمال امتم تا روز رستاخیز برتر است».

47. علی(ع) جداکننده بین حقّ و باطل

عَنْ أَبِی ‌ذَرٍ وَسَلمَانَ: أَخَذَ النَّبِیُّ(ص) بِیَدِ عَلِیٍّ فَقَالَ:

«إنَّ هَذَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بی، وَهَذَا أَوَّلُ مَنْ یُصَافِحُنِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ، وَهَذَا الصِّدِّیقُ الْأَكْبَرُ، وَهَذَا فَارُوقُ هَذِهِ الْأُمَّةِ یَفْرُقُ بَیْنَ الْـحَقِّ وَالْبَاطِلِ، وَهَذَا یَعْسُوبُ الْـمُؤْمِنینَ، وَالْـمَالُ یَعْسُوبُ الظَّالِـمِینَ».[1]

از ابوذر و سلمان روایت شده كه رسول خدا(ص) دست علی(ع) را گرفت و فرمود:

46. اگر در دل همه، مهر علی(ع) بود

عَنْ ابنِ عَبَّاسِ: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوِ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلَی حُبِّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ لَـمَا خَلَقَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ النَّارَ».[1]

از ابن‌عباس روایت شده كه رسول خدا(ص) فرمود:

«اگر مردم بر محبت علی بن ابی‌طالب اتّفاق داشتند خدای بزرگ، آتش دوزخ را نمی‌آفرید».

45. علی(ع) کفو (همتای) فاطمه(س)

عَن اُمِّ سَلَمَة: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوْ لَـمْ یُـخْلَقْ عَلِیٌّ مَا كَانَ لِفَاطِمَةَ كُفْوٌ».[1]

از امّ‌سلمه روایت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«اگر خداوند علی را برای فاطمه نیافریده بود كفو (همتایی) برای فاطمه(س) نبود».

[توضیح: به‌طور مسلّم مقصود از كفویّت و همتایی مهین دخت رسول اكرم(ص) كه سیدة نساء عالمین است با امیرالمؤمنین(ع) كه سیّدِ وصییّن است، در عصمت و دانش و

44. سفارش پیامبر(ص) به ولایت‌پذیری

عَنْ عَمَّار بْنِ یَاسِر: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«اُوصِی مَنْ آمَنَ بِی وَصَدَّقَنی بِوِلَایَةِ عَلِیِّ بْنِ أَبی ‌طَالِبٍ، فَمَنْ تَوَلَّاهُ فَقَدْ تَوَلَّانِی وَمَنْ تَوَلَّانِی فَقَدْ تَولَّی اللهَ عَزَّ وَجَلَّ، وَمَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أحَبَّنِی، وَمَنْ أَحَبَّنِی فَقَدْ أحَبَّ اللهَ تَعَالَی وَمَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِی وَمَنْ أَبْغَضَنِی فَقَدْ أَبْغَضَ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ».[1]

از عمّار بن یاسر نقل است كه رسول خدا(ص) فرمود:

43. پیام‌رسان برائت

عَنْ أَبِی سَعِیدِ الْـخِدْرِیِّ: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص) (فِی قِصَّةِ إِعْلَانِ الْبَرَاءَةِ):

«یَا عَلِیُّ! إِنَّهُ لَا یُؤَدِّی عَنِّی إِلَّا أَنَا أَوْ أَنْتَ».[1]

از ابوسعید خدری روایت است كه پیامبر اكرم(ص) (در ارتباط با اعلام برائت از مشركان) فرمود:

«ای علی! (آنچه وظیفه بر عهده من است) را ادا نمی‌كند جز خودم یا تو».

42. عبادت بدون ولایت امیرمؤمنان(ع) اثری ندارد

عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی ‌طَالِبٍ(ع): قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ اللهَ مِثْلَ مَا قَامَ نُوحٌ فِی قَوْمِهِ، وَكَانَ لَهُ مِثْلُ اُحُدٍ ذَهَباً فَأَنْفَقَهُ فِی سَبِیلِ اللهِ، وَمُدَّ فِی عُمْرِهِ حَتَّی یَحُجَّ أَلْفَ عَامٍ عَلَی قَدَمَیْهِ، ثُمَّ قُتِلَ بَیْنَ الصَّفَا وَالْـمَرْوَةِ مَظْلُوماً، ثُمَّ لَمْ یُوَالِكَ یَا عَلِیُّ، لَمْ یَشُمَّ‌ رَائِحَةَ الْـجَنّةِ وَلَمْ یَدْخُلْهَا».[1]

از علی بن ابی‌طالب(ع) روایت شده كه رسول خدا(ص)  فرمود: