از آنچه گفته شد، این نتیجه به دست مىآید كه درخواست و مسئلت معرفت از خدا در این دعاى شریف یا طلب ثبات و استقامت و بقاى معرفت و عدم زیغ و انحراف از حقّ است كه:
(رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا)؛[1]
«پروردگارا بعد از آنكه ما را هدایت كردى، قلوب ما را به باطل منحرف نكن».
