ج. در قرآن کریم هیچ‌گونه تحریفی واقع نشده و در این رابطه رساله‌ای به نام القرآن مصون من التحریف و بحثی در کتاب مع الخطیب فی خطوطه العریضة با عنوان «صیانة لکتاب من التحریف» دارم،[1] مراجعه نمائید.

س. چرا می‌گوییم قرآن معجزه است؟

ج. قرآن مجید از جهات عدیده مانند علوّ محتوا و فصاحت و بلاغت و سایر خصوصیات به مرتبه‌ای است که اگر تمام انس و جن جمع شوند نمی‌توانند یک سوره یا یک آیه مانند آن بیاورند.

[1]

یكی از حوادث بزرگ ماه مبارک ‌رمضان كه سیر تاریخ اسلام را تغییر داد، شهادت مولای متقیّان، امیر مؤمنان ‌علی (ع) بود.[1]

علی (ع) همان كسی است كه پیامبر (ص) او را از كودكی با آواز دلنواز و ملكوتی خود می‌خوابانید و نوازش می‌كرد و پرورش می‌داد؛ همان كسی كه در غار حرا هنگامی كه پیامبر (ص) به پرستش و عبادت خدا و تفكّر مشغول بود، او را همراهی می‌كرد. علی (ع) همان كسی است كه پیامبر (ص) تمام علوم خویش را به او آموخت تا نسخه‌ای از اصل باشد.

(إِنّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحاً مُبیناً)[1]؛

«ما تو را پیروزی بخشیدیم [چه] پیروزی درخشانی!».

یكی از بزرگترین فتوحات اسلام و دین توحید، فتح مكّه‌ بود كه برحسب كتب معتبره، در بیستم ماه مبارك رمضانِ سالِ هشتم هجرت اتّفاق افتاد.[2]

در هفدهم ‌یا نوزدهم ماه مبارك رمضانِ سال دوّم هجرت، غزوه بدر اتّفاق ‌افتاد.[1]

این غزوه، نخستین مقابله سپاه اسلام با كفر و نبرد اهل‌توحید با اهل‌شرك بود. مشركان در این جنگ، از جنبه ساز و برگ و اسلحه و مهمّات بر مسلمانان برتری داشتند و نفرات و افراد آنها تقریباً، سه برابر سپاه اسلام بود. پیروزی سپاه اسلام در این جنگ، برای آینده اسلام، از ارزش و اهمیّت ویژه‌ای برخوردار بود و در تعیین مسیر تاریخ اسلام، به‌حسب ظاهر تأثیر فراوان داشت.

بنابه قول شیخ مفید در مسار الشیعه ولادت باسعادت حضرت امام محمّد تقی (ع) در پانزدهم ماه مبارك رمضان سال 195 هجری اتّفاق افتاد.[1]

در اخلاق كریمه و صفات پسندیده و علم و معرفت و دانش و زهد و تقوا، وارث اجداد بزرگوار و در عظمت و جلالت زبانزد خاّص و عام بود و شخصیّت‌های بزرگ علمی و دینی در برابر او خاضع و فروتن بودند.

بنابه اختیار مفید قدس‌سره در مسارالشیعه و شیخ بهائی در توضیح المقاصد‌ سبط اكبر، حضرت امام حسن مجتبی (ع) در پانزدهم ماه رمضان سال سوم هجرت متولّد شد.[1]

پس از آن رسول خدا (ص) در گوش راستش اذان، و در گوش چپش اقامه را قرائت فرمود و بدین‌گونه نخستین صدایی كه گوش نوزاد با آن آشنا شد، صدای آشنای جدّش، خاتم‌الانبیاء (ص) بود؛ صدایی كه نداهنده توحید، تكبیر، تهلیل و نبوّت بود.

بنابه نقل مفید در روز دوازدهم ماه مبارک رمضان، پیامبر اكرم (ص) بین اصحاب، عقد اخوّت قرار داد و بین خود و علی علیهما‌السلام نیز پیوند برادری برقرار كرد.[1]

موضوعی كه در این صحنه مودّت‌ساز و محبّت‌آفرین، جالب و بااهمیّت بود، انتخاب حضرت علی (ع) توسّط پیامبر (ص) به برادری خود بود.

پیامبر (ص) همه را باهم برادر كرد و به گفته بسیاری از مورّخان و محدّثان، افرادی را كه هم‌طراز و هم‌رتبه بودند، برادر قرار داد.