بدون شّك «عقیده به مهدویت» و اعتقاد به ظهور حضرت مهدى(ع) به‌عنوان منجى عالم بشریت، باورى صرفاً اسلامى است كه بر اساس كتاب و سنّت پدید آمده و همگى مسلمانان پیشین و پسین، بر آن اتّفاق‌نظر دارند و حتّى گروهى از بزرگان و صاحب‌نظران به متواتر بودن^[1] احادیث وارده در این باب حكم نموده‌اند.

1. قرآن کریم.

2. نهج‌البلاغه، الامام علی بن ابی‌طالب(ع)، الشریف‌الرضی، تحقیق و شرح محمد عبده، بیروت، دارالمعرفة، 1412ق.

3. الاتقان فی علوم‌القرآن، سیوطی، جلال‌الدین (م. 911ق.)، تحقیق سعید مندوب، بیروت، دارالفکر، 1416ق.

4. روایات اهل سنت در تفسیر آیه مودت

روایات و احادیثى كه موافق با عقیده شیعه در تفسیر این آیه از طرق

اهل‌سنّت وارد شده، در جوامع بزرگ حدیث و مسانید و معاجم و تفاسیر و تواریخ، تخریج شده است كه از آن جمله چند حدیث براى مزید بصیرت و روشنى چشم دوستان اهل‌بیتعلیهم‌السلام در اینجا نقل مى‌كنیم:

3. ملاحظه تفسیر آیه با آیات دیگر

در اینجا لازم به تذكّر است كه استثنا بر این چهار وجه، یا منقطع است یا متصل، اگر منقطع باشد معنا این مى‌شود كه مودّت فی‌القربى اجر نیست، كه در این صورت «الّا» به معناى «لكن» مى‌شود.

و اگر متصل و حقیقى باشد كه فقط بنا به تفسیر اوّل و دوم و چهارم صحیح است و معنایش این است كه مودّت فی‌القربى براى من مانند اجر است، اجرى كه سود آن براى اجردهنده است نه گیرنده.^[1]

تفسیر اهل بیت(ع) درباره آیه مودت