محل و شأن نزول

سیوطی در الاتقان[1] و الدرّ المنثور[2] از ابی­عبید از محمد بن کعب نقل کرده که سوره مائده در حجّة الوداع مابین مکه و مدینه نازل شد، و جایی دیگر در الاتقان[3] و الدرّ المنثور[4] از ترمذی، حاکم، احمد و ابی­عبید در فضائل و نحاس در ناسخ و نسائی، ابن‌منذر، ابن‌مردویه و بیهقی در سنن از عایشه نقل کرده‌اند که آخرین سوره‌ای که نازل شده سوره مائده است و از احمد، ترمذی، حاکم، ابن‌مردویه و بیهقی از عبدالله بن عمر نقل کرده‌اند که آخرین سوره‌ای که نازل شده سوره مائده و فتح است.[5]

تفسیر آیه تبلیغ

فقط نظری به تفسیر آیه کریمه: ﴿یَا أَیّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیكَ ...﴾ می‌اندازیم:

این آیه، آیه 67 از سوره مائده است که به اتّفاق مدنیه است.[1]

اسناد حدیث غدیر

راجع به عید سعید غدیر و اهمیت این روز تاریخی و احادیث متواتره‌ای که در کتاب‌های شیعه و سنّی تخریج شده و از نظر متن و سند مورد بحث، دقّت و تحقیق قرار گرفته است و حافظان و علمای عالی‌مقام علم حدیث و کلام پیرامون آن کتاب‌های علمی و پر ارزشی نوشته‌اند[1] و علاوه هر کدام از علمای حدیث، کلام، تاریخ، تفسیر، رجال و جغرافیا به مناسبت فن خود این حدیث را روایت کرده‌اند.

در عصر ما نیز کتاب ارزنده الغدیر یکی از جامع‌ترین کتاب‌هایی

سیاست و دیانت در اسلام

از برنامه نصب علی(ع) به زمامداری و امامت امت این موضوع هم دانسته شد که در اسلام، سیاست و زمامداری از رهبری روحانی و

معنوی جدا نیست و جانشینان پیغمبر(ص) باید مَثَل اعلا و نمونه‌ کامل اخلاق و فضایل و علوم آن حضرت باشند و بتوانند مردم را به جمیع حقایق دین و دقایق احکام شرع و شرح و تفسیر قرآن مجید
هدایت کنند.

نظامی که معیّن شد

پیغمبر اکرم(ص) برای استمرار و ادامه حکومتی که به فرمان خدا به رهبری شخص آن حضرت به وجود آمده بود نظام امامت، یعنی نظام اصلح و رهبری امام معصوم و اعلم امت را نظام اسلام اعلام فرمود.

در اینجا اگر بخواهیم پیرامون نظام امامت و استحکام و استواری آن (به‌عنوان یگانه‌نظام مورد اعتماد و اطمینان همه‌جانبه) و نواقص و معایب نظامات دیگر که از سوی بشر در گذشته و حال عرضه شده و

می‌شود سخن بگوییم، این گفتار طولانی می‌شود لذا خوانندگان عزیز را به کتاب‌هایی که پیرامون این موضوع نوشته شده ارجاع می‌دهیم.

مشکل حکومت

در گذشته و حال یکی از مهم‌ترین اموری که همواره افکار بشر را از حاکم و محکوم به خود مشغول ساخته است، مسئله رهبری و زمامداری جامعه و چگونگی حکومت، سیستم اداره امور، تشکیلات انتظامی و قضایی و بخش‌های دیگر است که هنوز هم افکار نسبت به آن هماهنگ نشده و هنوز هم یکی از علل بزرگ و بلکه بزرگ‌ترین علت اختلافات و جنگ‌ها است.

در هنگام ظهور خورشید جهان‌تاب اسلام هم دنیا با همین مشکـل روبرو بوده و با اینکه همه در لزوم وجود نظام و رهبری جامعه تقریباً اتفاق‌نظر داشته‌اند در نوع این نظام و روش اداره و گزینش رهبر اختلاف‌نظر بوده و هست.

پیش‌بینی و تدارک حکومت خدایی

هر پیامبری که از طرف خدا مبعوث شده برای این بوده است که فشارها و بارهای سنگین زندگی، زنجیرهای عادات ناپسند و روش‌های ناهنجار اجتماعی را از دوش مردم بردارد[1] و خدا
خاتم ‌النبیین را فرستاد تا ﴿رَحْمَةً لِلْعَالَمینَ‏﴾[2] یعنی رحمت برای جهانیان باشد و تبلیغ آخرین برنامه جامع آسمانی را به عهده او گذاشت.

هدف عالی بعثت و رسالت

حضرت خاتم‌الانبیا(ع) در طول بیست و سه سال نسبت به هدایت گمراهان، دعوت به توحید، نفی شرک، بت‌پرستی، تربیت جامعه، تبلیغ احکام، تشویق مردم به عدل، احسان، برادری، فضایل و رعایت حقوق یکدیگر و حکومت ‌دادن حق و قانون خدا رنج و زحمت بسیار کشید.

پاسخ به پرسش‌ها

پاسخ به این پرسش‌ها و هر پرسش دیگری از این قبیل، گرچه از احادیث بسیار، مثل احادیث خلفای اثنی‌عشر، احادیث سفینه، امان، احادیث ثقلین و احادیث کثیره فضایل علی(ع) و اهل‌بیت(ع) دریافت می‌شود، از حدیث متواترغدیر ـ که به حدیث ولایت معروف است و اعلان رسمی و عمومی مربوط به نظام رهبری امت است ـ هرچه بیشتر آشکار می‌گردد خصوصاً اگر در مقام نظر به این حدیث متواتر،

مفاد و تفسیر آیه: ﴿اَلْیوْمَ أكْمَلْتُ ... ﴾[1] و آیه ﴿یَا أیُّهَا الرَّسُولُ ... ﴾[2] را نیز بررسی کنیم.

 15. پیروزی نهایی غدیر[1]

بسم الله الرحمن الرحیم

قال الله تعالی: