بسم الله الرحمن الرحیم
شناختن و دانستن مفهوم و معناى صحیح دعوت و اصطلاحات هر مكتبى، در قبول یا رد آن دخالت تمام دارد، و بسا كه همان تعریف صحیح و شناساندن درست در توجیه و واداشتن به باور و ایمان به آن كفایت كند و آنان را كه ذهنى صاف و روشن و پاك از تعصب و لجاجت داشته باشند، از خواستن دلیل دیگر بى‌نیاز نماید.
مفاهیم و اصطلاحات و تعریفات دعوت اسلام، كه در قرآن مجید و احادیث شریفه وارد شده است، این ویژگى را دارند. اسلام، توحید، نبوّت، عدل، امامت، معاد و سایر الفاظ و اصطلاحات اسلامى در قرآن مجید و احادیث، چنان تعریف و تفسیر مى‌شوند كه خودبه‌خود باورآفرین است؛ لذا بسیارى در آغاز طلوع خورشید درخشان اسلام تا حال، به‌مجرد شنیدن دعوت اسلام آن را پذیرفتند. به‌عكس تفسیرهاى مغرضانه یا نادرست و ناآگاهانه موجب تحریف و قلب حقایق و ایجاد شبهه و ناباورى مى‌شود و براى اینكه اصطلاحات و دعوت اسلامى از توجیهات ناروا و تفسیرهاى غلط مصون بماند و كسى در مقام
شناخت دعوت اسلام و اصول و فروع آن، به گمراهى و ضلالت نیفتد، برحسب احادیث مأثور ثقلین و احادیث معتبر دیگر، قرآن مجید و اهل بیت(علیهم السلام) حجت و راهنماى امّت مى‌باشند، در تعریف اسلام و اركان دعوت آن، باید به قرآن مجید و سنّت رسول اكرم(ص) و احادیث شریفه اهل‌بیت(علیهم السلام) رجوع شود تا از انحراف و گمراهى مصون بمانیم.
تعریفات و ارشادات و شرح و بیان‌هایى كه از این منبع باشد، صحیح و صددرصد اسلامى و اصیل است.
یكى از این اصطلاحات و الفاظ اسلامى، «امام» و «امامت» است كه در قرآن مجید و احادیث و كتاب‌هایى كه در علوم مختلف اسلامى نوشته شده، بسیار دیده مى‌شود.[1] فرقه ناجیه[2] و محقّه شیعه اثنى‌عشریه را «امامیه» مى‌گویند؛ براى اینكه معتقد به وجود امام در هر عصر و زمان مى‌باشند.
البته كم‌وبیش همه این عقیده را درك مى‌كنند؛ امّا از آنجایى كه آشنایى بیشتر با این عقیده سازنده و مفهوم امام و امامت و دانستن رابطه این عقیده با عمل و با نظام سیاسى و تابعیت از آن، كمال لزوم را دارد،
و نظر به اینكه برخلاف گمان برخى ناآگاهان، این مسئله و اصل اسلامى تنها یك مسئله عقیدتى نیست و به عمل و نظامى كه مسلمان باید تابعیت آن را داشته باشد، ارتباط دارد، و بالاخره علاوه‌بر اعتقاد به امامت اشخاص و افراد معین، عقیده به نظام مستمرّ الهى است كه بهترین و برترین نظام است، در این مقاله دررابطه‌با امامت حضرت بقیةالله، مهدى موعود، حجة بن الحسن العسكرى(علیهماالسلام) و نقش سازنده عقیده به امامت آن حضرت، به‌طور فشرده توضیحات و مطالبى به‌صورت چند پرسش‌وپاسخ در اختیار علاقه‌مندان گذاشته خواهد شد، و اضافه مى‌شود كه رسمیت‌یافتن حكومت شرعى و نظام اسلامى به اجراى احكام سیاسى و عدالت اسلام به تعهد و قبول پذیرش مردم از نظام امامت ارتباط دارد؛ لذا نشناختن امامت و امام زمان و نبودن در این نظام الهى مساوى است با بودن در نظام جاهلیت و رژیم‌هاى غیراسلامى، چنان‌كه در حدیث شریف نبوى معروف است:
«هركس بمیرد درحالى‌كه امام زمان خویش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است».
[1]. در قرآن مجید كلمه «امامت» نیست، امّا «امام» به‌صورت مفرد و جمع آن «ائمه» در دوازده مورد آمده است.
[2]. در مورد فرقه ناجیه كه در حدیث مشهور آمده است شیعه اثنى‌عشرى مى‌باشند، به رساله حول حدیث الافتراق تألیف نگارنده و كتاب‌هاى دیگر رجوع شود.
.[3] صدوق، کمال‌الدین، ص409؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج3، ص18؛ مجلسی، بحارالانوار، ج8، ص368.
