پیغمبر(ص) برحسب مأموریت الهى چه كَسی و چند نفر را به امامت منصوب فرمود؟
پاسخ: با علم به اینكه پیغمبر اكرم(ص) وصى و خلیفه و امام و ولىّ امر بعد از خود را معین فرموده است تا تحت رهبرى او، انقلاب و رسالت اسلام امتداد یابد، و باتوجّه‌به اینكه براى احدى دعواى تعیین و نصب الهى به خلافت غیر از امیرالمؤمنین و سایر ائمّه عترت و اهل‌بیت رسالت(علیهم السلام) نشده است، ثابت مى‌شود كه خلیفه و جانشین و رهبر انقلاب اسلام و معلم اوّل و اول معلم و استاد یگانه این مكتب بعد از حضرت رسول اعظم(ص) ، على(ع) و پس از آن سایر ائمه(علیهم السلام) مى‌باشند.
آیات كثیره قرآن مجید كه بر ولایت و فضایل على(ع) تفسیر شده و احادیث و نصوص متواتر مثل حدیث غدیر، حدیث ثقلین، حدیث امان، احادیث سفینه و یوم‌الدار و صدها و بلكه هزارها حدیث معتبر دیگر، بر
این مطلب صراحت دارند، كه هركس بخواهد در حدودى بر كثرت این احادیث و استحكام اركان نظام امامت ـ چنان‌كه شیعه معتقد است ـ مطّلع شود، مى‌تواند به كتاب‌هایى مثل دوره عبقات‌الانوار، الغدیر، دلائل‌الصدق، إحقاق‌الحقّ و بحارالانوار مراجعه نماید.
و امّا اینكه چند نفر به امامت منصوب و معرفى شده‌اند، علاوه‌برآنكه در طى همان احادیث بسیارى كه در ارتباط با خلافت و امامت على(ع) وارد است، این موضوع، یعنى عدد ائمه(علیهم السلام) مطرح و منصوص است، بالخصوص روایات بسیار از پیغمبر’ بر عدد آنها دلالت دارد كه براى اینكه كثرت احادیث از طریق اهل‌سنّت معلوم شود، كافى است بگوییم تنها در مسند احمد[1] سى و چهار حدیث از جابر بن سمره و در صحیح مسلم[2] هشت حدیث روایت شده است كه با كمال صراحت دلالت دارند بر اینكه عدد ائمه و خلفاى پیغمبر(علیهماالسلام) دوازده نفر است.[3] بنابراین، شخص مؤمن به پیغمبر(علیهماالسلام) نمى‌تواند عدد ائمه و خلفا را بیشتر یا كمتر از آن بگوید و اینجاست كه برادران اهل‌سنّت اگر منصفانه بیندیشند، راهى جز قبول مذهب شیعه كه موافق این احادیث است، و این احادیث جز بر آن قابل انطباق نیست، نخواهند یافت.