پنجشنبه: 9/فرو/1403 (الخميس: 18/رمضان/1445)

به امید آن روز، آن عصر و آن دولت كریمه

در اینجا به‌علّت طولانى شدن مقاله، از بیان سایر ویژگى‌هاى دولت كریمه و جامعه موعود معذوریم، مى‌توانید با مراجعه به كتاب منتخب‌الاثر ـ تألیف حقیر ـ بخش‌هاى دیگر از این ویژگى‌ها را بررسى فرمایید؛ اگرچه در آنجا هم موفّق به استقصاى همه ویژگى‌ها نشده‌ایم.

در پایان به عرض مى‌رسانم، یكى از علل مهمّى كه موجب به وجود آمدن آن جامعه سالم است، تكامل عقول و رشد فكرى مردم است كه باتوجّه‌به این ویژگى، بسیارى از كمبودها و نواقصى كه در اجتماعات كنونى است، مرتفع مى‌شود. تنگ‌نظرى‌ها و زور و زراندوزى در چنان جامعه وجهه همت همه یا بیشتر افراد نیست، زندگانى آنها درعین‌حالى‌كه انواع تنعمات در اختیار افراد است، زندگى عقلانى و روحانى و انسانى است، همان اهداف و فضایلى كه امروز هم باید شیعیان آن حضرت و منتظران آن دولت به آن آراسته باشند. و اگر این دعا را مى‌خوانند:

 

«اَللّهُمَّ إِنّا نَرْغَبُ إِلَیْكَ فِی دَوْلَةٍ كَرِیمَةٍ، تُعِزُّ بِهَا الْاِسْلامَ وَأَهْلَهُ، وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَأَهْلَهُ، وَتَجْعَلُنا فِیها مِنَ الدُّعاةِ إِلى طاعَتِكَ»؛[1]

«خداوندا از تو خواستاریم دولتى باکرامت كه به‌وسیلة آن اسلام و مسلمین را عزّت‌بخشى و نفاق و منافقین را منكوب سازى و ما را در آن دولت از زمرة خوانندگان مردم به‌سوى اطاعت خود قرار دهى».

عملاً رغبت خود را به برقرارى آن دولت و علاقه‌مندى خود را به عزّت اسلام و ذلّت كفر و نفاق با حضور در صحنه‌هاى خدمت به اعتلای كلمة اسلام نشان دهند و دعوت به راه خدا و دین خدا را قولاً و عملاً وجهه همّت قرار دهند و طورى خود را بسازند و به قوّت ایمان و صبر و ایثار و جهاد و تلاش بیارایند كه از بوته هر امتحان، بى‌غلّ‌وغَشّ بیرون آیند تا از آنها باشند كه مورد این بشارت بزرگ پیامبر(ص)  هستند.

«اُولئِكَ المُخْلَصُون حَقّاً وَشِیعَتُنا صِدْقاً وَالدُّعاةُ إِلى دِینِ اللهِ سِرّاً وَجَهْراً»؛[2]

«آنها به حق مردان با اخلاص و شیعیان راستین ما و دعوت‌کنندگان به دین خدا در پنهان و آشکار هستند».

 

 

و هم این بشارت‌ها شامل حالشان باشد:

«طُوبى لِلصّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ! طُوبى لِلْمُتَّقِینَ عَلی مَحجَّتِهِم. اُولئِكَ مَنْ وَصَفَهُمْ فِی كِتابِهِ، فَقالَ: (الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ([3]...)أُولئِكَ حزب اللّٰه الا إنّ حِزبَ اللّٰه هُمُ الْمُفْلِحُونَ) ([4]»؛[5]

«خوشا به حال صبرکنندگان در دوران غیبت آن حضرت(عج) و خوشا به حال کسانی که بر راه و طریقة آنها تقوا و پرهیز پیشه کنند. آنها کسانی هستند که خداوند در کتاب خود، آنان را این‌گونه توصیف کرده و گفته است: کسانی که به غیب ایمان می‌ورزند، آنان حزب و گروه خدایند، هان که حزب خدا همانا رستگارانند».

وَعَجِّلِ اللّهُمَّ فِی ظُهُورِ مَوْلانا صاحِبِ الزَّمانِ وَاجْعَلْنا مِنْ أَعْوانِهِ وَأَنْصارِهِ. وَآخَرُ دَعْوانا أَنِ الْحَمْدُلِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ.

بارخدایا در ظهور آقایمان صاحب زمان تعجیل بفرما و ما را از یاران و مددکاران آن بزرگوار قرار بده و آخرین خواسته و گفتة ما حمد و شکر خداست که پروردگار عالم‌هاست.

ربیع‌المولود 1412

لطف‌الله صافى گلپایگانى، قم

 

 

 

[1] . طوسی، مصباح‌المتهجد، ص581، کفعمی، المصباح، ص581؛ محدث قمی، مفاتیح‌الجنان، ص321 (دعای افتتاح).

[2] . صدوق، کمال‌الدین، ص320؛ طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص50؛ طبرسی، اعلام‌الوری، ج2، ص196.

[3] . بقره، 3.

[4] . مجادله، 22.

[5] . خزاز قمی، کفایةالاثر، ص60؛ مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص143.

نويسنده: