پیام منتظر^[1]

بیا صبا ببر از این گدا یكى پیغام          به‌سوى پادشه مُلك جان، امام انام

كه اى طفیل وجود تو آنچه در گیتى است                   كه اى یگانة دوران و مفخر ایام

كنون كه صفحة گیتى است پر ز جور و ستم              ز عدل و داد به عالم نمانده غیر از نام

فساد كرده جهان را چو شام هجران تار            صلاح رفته چو روى تو در حجاب غَمام[2]

چه شام‌ها كه به امید وصل گشت سحر                  چه صبح‌ها كه نمودیم در فراقت شام

تو آفتاب وجودى، روا مدار دگر                     به زیر سایة غیبت كند رخ تو مقام

نهیم در ره تو چند دیدة امید                        در انتظار تو تا كى به سر بریم ایام؟

خوش است گر بنمایى به عاشقان رویى                         كه جلوه‌ایش كند زنده‌دل خواص و عوام

به كعبه تكیه نمایى و مخلصان بینى                          پى طواف درت بسته سر به سر احرام

درآ ز پرده كه از دین نماند رسم و اثر                  به جان دشمن دون، زن شرر ز برق حسام[3]

بیا كه از تو شود پر ز عدل و داد جهان                  بیا كه از تو شود، فتنة جهان آرام

بیا كه از تو شود نسخ، رسم استبداد                   جهان درآید به زیر پرچم اسلام

بیا كه منتظران را به لب رسید نفس                    بیا كه طاقت ما طاق گشت و صبر تمام

بیا و قطع نما ریشه‌هاى استضعاف                   براى یارى دین خدا، نما اقدام

به یك نظر ز تو من قانعم شها، لطفى                  خجسته آن كه به دیدار خود کنی‌اش اكرام

جنود جهل نموده است روح من تسخیر               هواى نفس ز عقلم ربوده است زمام

كنم چه چاره به محشر ولات حین مناص[4]                    كجا پناه برم من، و لیس لى معصام[5]

مگر ولاى تو زین مستمند گیرد دست                     به این وسیله ز یزدان نمایم استرحام[6]

اگر به «صافى» مسكین نظر كنى شاید                      كه از ولایت تو یافت دینش استحكام