سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

2. زمین

مسأله184. زمین با سه شرط كف پا و ته كفش نجس را، از نجاستی كه به واسطه راه‌رفتن روی زمین نجس حاصل شده، پاك می‎كند و در نجاستی كه از خارج به پا یا ته كفش رسیده، احتیاط لازم آن است كه در تطهیر آن به راه رفتن روی زمین اكتفا نكنند:

اول ـ آن كه پاك باشد.

دوم ـ آن كه خشك باشد.

سوم ـ آن كه اگر عین نجس، مثل خون و بول، یا متنجس، مثل گلی كه نجس شده در كف پا وته كفش باشد، به واسطه راه‌رفتن یا مالیدن پا به زمین برطرف شود، و نیز زمین باید خاك یا سنگ و مانند این‌ها باشد و با راه‌رفتن روی فرش و حصیر و سبزه، كف پا و

 

ته كفش نجس پاك نمی‎شود، و بنابر احتیاط با راه‌رفتن بر زمینی كه مفروش به آجر یا چوب یا گچ یا قیر باشد نیز پاك نمی‎شود.

مسأله185. پاك‌شدن كف پا و ته كفش نجس، به واسطه راه‌رفتن روی زمین آسفالت و روی زمینی كه با چوب فرش شده، محل اشكال است.

مسأله186. برای پاك‌شدن كف پا و ته كفش بهتر است پانزده قدم یا بیشتر راه بروند، اگر چه به كمتر از پانزده قدم یا مالیدن پا به زمین، نجاست برطرف شود.

مسأله187. لازم نیست كف پا و ته كفش نجس، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد با راه‌رفتن پاك می‎شود.

مسأله188. بعد از آن كه كف پا یا ته كفش نجس به‌ راه‌رفتن پاك شد، مقداری از اطراف آن هم كه معمولاً به گل آلوده می‎شود پاك می‎گردد.

مسأله189. كسی كه با دست و زانو راه می‎رود اگر كف دست یا زانوی او نجس شود، با راه‌رفتن پاك می‎گردد. و هم‌چنین است ته عصا و ته پای مصنوعی و نعل چهارپایان.

مسأله190. اگر بعد از راه‌رفتن، بو یا رنگ یا ذره‎های كوچكی از نجاست كه دیده نمی‎شود، در كف پا یا ته كفش بماند اشكال ندارد، اگر چه احتیاط مستحب آن است به قدری راه روند كه آن‌ها هم برطرف شوند.

مسأله191. داخل كفش و مقداری از كف پا كه به زمین نمی‎رسد، به واسطه راه‌رفتن پاك نمی‎شود و پاك‌شدن كف جوراب به واسطه راه‌رفتن، محل اشكال است.

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: