مسأله192. آفتاب، زمین و ساختمان و چیزهایی كه مانند درب و پنجره در ساختمان بهكار برده شده، و همچنین میخی را كه به دیوار كوبیدهاند، با پنج شرط پاك میكند:
اول ـ آن كه چیز نجس به طوری تَر باشد، كه اگر چیز دیگری به آن برسد تَر شود، پس اگر خشك باشد باید به وسیلهای آن را تَر كنند تا آفتاب خشك كند.
دوم ـ آن كه اگر عین نجاست در آن چیز باشد پیش از تابیدن آفتاب، آن را برطرف كنند.
سوم ـ آن كه چیزی از تابیدن آفتاب جلوگیری نكند. پس اگر آفتاب از پشت پرده یا ابر و مانند اینها بتابد و چیز نجس را خشك كند، آن چیز پاك نمیشود، ولی اگر ابر به قدری نازك باشد كه از تابیدن آفتاب جلوگیری نكند، اشكال ندارد.
چهارم ـ آن كه آفتاب به تنهایی چیز نجس را خشك كند. پس اگر مثلاً چیز نجس به واسطه باد و آفتاب خشك شود، پاك نمیگردد، ولی اگر باد به قدری كم باشد كه نگویند به خشكشدن چیز نجس كمك كرده، اشكال ندارد.
پنجم ـ آن كه آفتاب مقداری از بنا یا ساختمان را كه نجاست به آن فرو رفته، یك مرتبه خشك كند. پس اگر یك مرتبه بر زمین یا ساختمان نجس بتابد و روی آن را خشك كند و دفعه دیگر زیر آن را خشك نماید، فقط روی آن پاك میشود و زیر آن نجس میماند.
مسأله193. پاكشدن حصیر نجس به واسطه آفتاب محل اشكال است، ولی درخت و شاخه و برگ و میوه آن و گیاهها در حال اتصال به زمین به واسطه آفتاب پاك میشوند.
مسأله194. اگر آفتاب به زمین نجس بتابد، بعد انسان شك كند كه زمین موقع تابیدن آفتاب تَر بوده یا نه، یا تری آن به واسطه آفتاب خشك شده یا نه، آن زمین نجس است؛ و همچنین است اگر شك كند كه پیش از تابش آفتاب عین نجاست از آن برطرف شده یا نه، یا شك كند كه چیزی مانع تابش آفتاب بوده یا نه.
مسأله195. اگر آفتاب به یك طرف دیوار نجس بتابد، طرفی كه آفتاب به آن نتابیده پاك نمیشود.