مسأله222. اگر بدن حيوان به عين نجس، مثل خون يا متنجس، مثل آب نجس آلوده شود، چنان‌چه آن‌ها برطرف شود، بدن آن حيوان پاك ميشود، و هم‌چنين است باطن بدن انسان، مثل داخل دهان و بيني، مثلاً اگر خوني از لاي دندان بيرون آيد و در دهان از بين برود، آب‌كشيدن داخل دهان لازم نيست، ولي اگر دندان عاريه در دهان نجس شود بنابر احتياط بايد آن را آب بكشند.
مسأله223. اگر غذا لاي دندان مانده باشد و داخل دهان خون بيايد، چنان‌چه انسان نداند كه خون به غذا رسيده آن غذا پاك است، و اگر خون به آن برسد بنابر احتياط نجس ميشود.
مسأله224. مقداري از لبها و پلك چشم كه موقع بستن روي هم ميآيد و نيز جايي را كه انسان نميداند از ظاهر بدن است يا باطن آن، اگر نجس شود بنابر احتياط واجب بايد آب بكشد.
مسأله225. اگر گرد و خاك نجس به لباس و فرش و مانند اين‌ها بنشيند، چنان‌چه طوري آن‌ها را تكان دهند كه گرد و خاك نجس از آن‌ها بريزد، پاك ميشود.