مسأله776. نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده ميشود، و وقت فضيلت آن از اول ظهر است تا موقعي كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا ميشود به اندازه دو هفتم شاخص شود، مثلاً اگر درازي شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سايه آن به دو وجب رسيد، آخر وقت فضيلت نافله ظهر است، و تا آخر وقت فريضه هر گاه پيش از نماز ظهر به قصد ادا به جا آورد صحيح است، و هم‌چنين وقت اداء نافله عصر تا وقت اداء فريضه عصر است.
مسأله777. نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده ميشود، و وقت فضيلت آن تا موقعي است كه سايه شاخص به چهار هفتم آن برسد، و چنان‌چه بخواهد نافله ظهر را بعد از نماز ظهر يا نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند، بنابر احتياط واجب نيت ادا و قضا نكند، و به قصد ما في الذمه به جا آورد.
مسأله778. وقت نافله مغرب بعد از تمام‌شدن نماز مغرب است تا وقتي كه سرخي طرف مغرب كه بعد از غروب‌كردن آفتاب در آسمان پيدا ميشود از بين برود، اگر چه بعيد نيست امتداد وقت نافله مغرب به امتداد وقت آن فريضه باشد.
مسأله779. وقت نافله عشا بعد از تمام‌شدن نماز عشا تا نصف شب است، و بهتر است بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.
مسأله780. نافله صبح پيش از نماز صبح خوانده ميشود و وقت آن بعد از فجر اول است تا وقتي كه سرخي طرف مشرق پيدا شود، و نشانه فجر اول در وقت نماز صبح گفته شد؛ و ممكن است نافله صبح را بعد از نافله شب بلافاصله خواند.
مسأله781. وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح، و بهتر است نزديك اذان صبح خوانده شود.
مسأله782. مسافر و كسي كه براي او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، ميتواند آن را در اول شب به جا آورد.