سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

4. دروغ‌بستن به خدا و پیغمبر صلی الله علیه وآله

مسأله 1605. اگر روزه‎دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند این‌ها به خدا و پیغمبران و ائمه علیهم السلام عمداً نسبت دروغ بدهد، اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه كند روزه او باطل است؛ و بنابر احتیاط واجب نسبت دروغ به حضرت زهراء علیهاالسلام و به جانشینان پیغمبران گذشته هم همین حكم را دارد.

مسأله 1606. اگر بخواهد خبری را كه نمی‎داند راست است یا دروغ نقل كند، بنابر احتیاط واجب باید از كسی كه آن خبر را گفته، یا از كتابی كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نماید.

مسأله 1607. اگر چیزی را به اعتقاد این كه راست است از قول خدا یا پیغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‎اش باطل نمی‎شود.

مسأله 1608. اگر بداند دروغ‌بستن به خدا و پیغمبر روزه را باطل می‎كند و چیزی را كه می‎داند دروغ است به آنان نسبت دهد، و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزه‎اش باطل است، و در ماه رمضان باید تا مغرب از آنچه روزه را باطل می‎كند خودداری كند، ولی كفاره بر او واجب نمی‎شود.

 

مسأله 1609. اگر دروغی را كه دیگری ساخته عمداً به خدا و پیغمبر صلی الله علیه و آله و جانشینان پیغمبر نسبت دهد، روزه‎اش باطل می‎شود؛ ولی اگر از قول كسی كه آن دروغ را ساخته نقل كند، اشكال ندارد.

مسأله 1610. اگر از روزه‎دار بپرسند كه آیا پیغمبر صلی الله علیه و آله چنین مطلبی فرموده‎اند و او جایی كه در جواب باید بگوید نه، عمداً بگوید بلی، یا جایی كه باید بگوید بلی عمداً بگوید نه، روزه‎اش باطل می‎شود.

مسأله 1611. اگر از قول خدا یا پیغمبر صلی الله علیه و آله حرف راستی را بگوید، بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب دروغی را به آنان نسبت دهد و فردای آن، كه روزه می‎باشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه‎اش باطل می‎شود.

نويسنده: