عیب‎هایی كه به واسطه آن‌ها می‎شود عقد را به هم زد

مسأله 2389. اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن یكی از این هفت عیب را دارد می‎تواند عقد را به هم بزند، به شرط آن كه معلوم شود كه عیب پیش از عقد بوده است:

اول ـ دیوانگی.

دوم ـ مرض خوره.

سوم ـ مرض برص «پیسی».

چهارم ـ كوری.

پنجم ـ زمین‎گیر بودن.

ششم ـ آن كه افضا شده باشد، یعنی راه بول و حیض یا راه حیض و غایط او یكی شده باشد.

هفتم ـ آن كه گوشت یا استخوانی در فرج او باشد كه مانع از نزدیكی شود.

مسأله 2390. اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او دیوانه بوده است، یا بعد از عقد دیوانه شود، یا بفهمد كه آلت مردی ندارد، یا مرضی دارد كه نمی‎تواند وطی و نزدیكی نماید، یا این دو عیب بعد از عقد و پیش از وطی پیدا شود، یا بفهمد تخم‎های او را پیش از عقد كشیده‎اند و امر را بر او مشتبه كرده باشند، می‎تواند عقد را به هم بزند، ولی در صورتی كه مرد نمی‎تواند نزدیكی نماید، زن اگر بخواهد فسخ نماید باید به حاكم شرع رجوع نماید تا او تا یك سال به مرد مهلت دهد، چنان‌چه نتوانست با آن زن یا زنی دیگر نزدیكی كند، پس از آن می‎تواند عقد را به هم بزند.

مسأله 2391. اگر مرد یا زن به واسطه یكی از عیب‎هایی كه در دو مسأله پیش گفته شد عقد را به هم بزند، باید بدون طلاق از هم جدا شوند.

مسأله 2392. اگر به واسطه آن كه مرد نمی‎تواند وطی و نزدیكی كند، زن عقد را به هم بزند، شوهر باید نصف مهر را بدهد، ولی اگر به واسطه یكی از عیب‎های دیگری كه گفته شد مرد، یا زن عقد را به هم بزند، چنان‌چه مرد با زن نزدیكی نكرده باشد، چیزی بر او نیست، و اگر نزدیكی كرده، باید تمام مهر را بدهد.