موضوعی كه در این صحنههای مودّتساز و محبّتآفرین، جالب و بااهمّیّت بود، انتخاب حضرت علی(علیهالسلام) توسّط پیامبر(ص) به برادری خود بود.
پیامبر(ص) همه را باهم برادر كرد و به گفته بسیاری از مورّخان و محدّثان، افرادی را كه همطراز و همرتبه بودند، برادر قرار داد.
برایناساس، برای خود نیز باید برادری انتخاب میكرد. بهراستی آن كس كه لایق و شایسته این مكرمت باشد، كیست؟ و آن كس كه بتواند، قرین و همطراز پیامبر(ص) باشد (جز در مقام نبوّت) چه شخصیّتی است؟
این انتخاب، یك انتخاب ساده نبود. یقیناً پیامبر(ص) كسی را برای خود انتخاب میكرد كه ازهرجهت شایسته باشد. برادری كه همفكر و هماهنگ و همزبان با او باشد؛ و نسبت به جان و مال و هرچه دارد فداكار باشد و بتواند حقّ برادری رسول خدا(ص) را ادا كند.
آری، به غیر از علی(علیهالسلام) ، كسی لایق چنین مقامی نبود كه پیامبر(ص) در حقّش فرمود:
«ای علی، تو در مقایسة با من، همچون هارون در قیاس با موسی هستی، جز اینکه بعد از من، پیامبری نخواهد بود (تنها فرق تو با هارون آن است که تو پس از من به نبوّت نمیرسی)».
و به همین جهت، پیغمبر(ص) هم غیر از علی(علیهالسلام) ، احدی را به این مقام برنگزید.
.[1] این حدیث به حدیث «مَنزِلت» شهرت دارد و از خاصّه و عامّه به طریق متعدّد نقل شده است. ر.ک: ابنسعد، الطبقاتالکبری، ج3، ص16؛ بلاذری، انسابالاشراف، ج2، ص347 ـ 349؛ بیهقی، دلائلالنبوه، ج5، ص220؛ مرعشی نجفی، شرح احقاقالحق.