امام حسن(علیه‌السلام) از همه خلق خدا راستگوتر بود. هر زمان به در مسجد می‌رسید، سر بلند می‌كرد و می‌فرمود:
«خدایا، میهمانت در کنار در خانة توست، ای احسان‌کننده!، گناهکار به‌سوی تو آمده است، پس از زشتیِ آنچه که در نزد من است با زیبایی آنچه که نزد توست درگذر، ای بزرگوار».
[1]. ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج3، ص180؛ بحرانی اصفهانی، عوالم‌العلوم، ص130؛ ابوعلم، اهل‌البیت (علیهم‌السلام) ، ص270.