جمعه: 10/فرو/1403 (الجمعة: 19/رمضان/1445)

مهم‌ترین شرایط صلح

1. معاویه باید به كتاب خدا و سنّت پیغمبر‌(ص) عمل نماید.

2. باید عموم مسلمانان از امنیّت برخوردار باشند و معاویه و دستگاه خلافت او، حقوق همه را محترم شمارند و با كینه و دشمنی با كسی رفتار نكنند.

3. معاویه نباید خود را امیرالمؤمنین بنامد.

4. در نزد معاویه اقامه شهود نشود.

(این دو مادّه اخیر بسیار پرمعنا و باارزش است و نشان می‌دهد كه خلافت به معاویه واگذار نشده و او نباید خود را خلیفه مسلمین بداند و نباید در امور قضایی دخالت كند).

5. معاویه نباید برای خود ولیعهد معیّن كند، امر خلافت با امام حسن‌‌(علیه‌السلام) و پس از آن حضرت با امام حسین‌‌(علیه‌السلام) است.

6. نباید به امیرالمؤمنین‌‌(علیه‌السلام) ناسزایی گفته شود؛ و جز به نیكی از آن حضرت یاد نشود.

7. باید حقّ هر صاحب‌حقّی ادا شود.

 

8. نباید نسبت به حضرت امام حسن‌‌(علیه‌السلام) و حضرت امام حسین‌‌(علیه‌السلام) و اهل‌بیت ‌‌(علیهم‌السلام)  در آشكار یا نهان، نقشه سوئی اجرا شود.

9. باید در بین ایتام كسانی كه در جنگ جَمَل و صفّین، به سعادت شهادت در ركاب امیرالمؤمنین‌‌(علیه‌السلام) فایز شدند، همه‌ساله یك میلیون درهم از خراج «دارابجرد» (دارابگرد) توزیع شود.

10. شیعیان امیرالمؤمنین‌‌(علیه‌السلام) باید امنیّت داشته باشند و كسی به آنها تعرّض نكند.[1]

چنانچه ملاحظه می‌فرمایید، مقرّرات این عهدنامه باتوجّه‌به اوضاع آینده و روش معاویه، تهیّه شده كه بر او تا روز قیامت حجّت باشد و این عنصر خیانت را به دنیا معرّفی كند كه به عهد و قول رسمی خود وفا نكرد.[2]

ضمناً موادّ این عهدنامه معاویه را، غاصب خلافت معرفی نموده و او را از اینکه امیرالمؤمنین و خلیفة پیغمبر‌(ص) معرفی شود، به امضای خودش خلع ساخت. و درعین‌حال این عهدنامه، سندی به نفع شیعه و مستمسکی بود که اعمال خلاف معاویه تا حدّی با آن کنترل می‌شد و زبان اعتراض مردم را به او باز نگه می‌داشت.

 


[1]. ابوعلم، اهل‌البیت ‌‌(علیهم‌السلام) ، ص340; بسیاری از مطالب این فصل اقتباس از این كتاب است.

[2]. برای شناختن شخصیّت كثیف معاویه به كتاب النصائح‌الكافیة لمن یتولی معاویه و كتاب معاویة بن ابی سفیان فی المیزان كه هر دو از تألیفات اهل‌سنّت است، مراجعه شود.

موضوع: 
نويسنده: