«اولین خانهای که برای (بندگی و خداپرستی) مردم ایجاد شد، خانة فرخندة مکه (کعبه) که راهنمای همگان (به خداپرستی، قبله) میباشد و در آن نشانههای روشنی (از خداپرستی) از قبیل مقام ابراهیم است».
كعبه، اوّلین خانهای است كه بهمنظور پرستش خدای یگانه و برای عموم بشر، از سیاه و سفید، عرب و عجم، زن و مرد، عالم و جاهل، فقیر و غنی و همه اصناف و طبقات و رنگها و نژادها ساخته شده تا در آنجا همه در عالیترین مظاهر برادری و برابری، خدا را بپرستند و امتیازات قبیلهای و نژادی و جغرافیایی را كنار گذارده، جامههای كبر و نخوتِ امپراطوری و سلطنتی و گردنكشی و استثمار خلق خدا را از خود خلع كنند.
این خانه با همه شرافت و عظمت، به مرور زمان به صورت بزرگترین نمایشگاه بتپرستی و نیایش در برابر پیكرهها درآمده بود؛ ازاینرو رسول خدا(ص) وقتی به مكّه رسید و از مركب فرود آمد، پیش از هر كار به شكستن اَصنام و اَوثان پرداخت.
سیصد و شصت بت در اطراف خانه كعبه نصب بود كه از میان آنها «بُت هبل» را بزرگتر میدانستند.
بتها را در زمین محكم و استوار كرده بودند. پیامبر اكرم(ص) با چوبی به آنها اشاره میكرد، یا گوشه كمان در چشم آنها میخلانید، و این آیه را قرائت میفرمود:
«و بگو که حق آمد و باطل نابود شد؛ بهدرستیکه باطل، نابود شدنی است».
بتها با آن اشاره بر روی زمین سرنگون میشدند. برحسب روایتِ الارشاد، این سیصد و شصت بت را با رصاص بههم بسته بودند.[3]
پیامبر(ص) از علی(علیهالسلام) مشتی سنگریزه گرفته و بر آنها زد و آیه ﴿قُلْ جاءَ الْحَقُّ ... ﴾ را قرائت نمود، همه بتها به رو افتادند؛ سپس همه را از مسجد بیرون بردند و شكستند.