جمعه: 10/فرو/1403 (الجمعة: 19/رمضان/1445)

معاویه از دیدگاه فریقین

س. شیعه مى‌گویند که معاویه کافر بوده است. سپس ما مى‌بینیم که حسن بن على با معاویه صلح کرد و از خلافت دست کشید. پس شیعه باید بگوید که حسن به نفع یک کافر از خلافت کناره‌گیرى کرده است و این با عصمت او متضاد است!

ج. معاویه، باغی بود و بعد هم که مسلّط بر مردم شد به‌واسطه اینکه سبّ علی‌(علیه‌السلام)  را در منابر و مجالس معمول کرد[1] و در سبّ علی‌(علیه‌السلام)  مقصودش سبّ پیغمبر خدا‌(ص)  بود و در فکر این بود که با حیله، نام آن حضرت را از اذان حذف کند، شیعیان او را کافر می‌دانند اگرچه به ظاهر نمی‌توانستند اعلان نمایند.

او کسی است که اخیار و صلحای امّت را به شهادت ‌رساند و در جنایت و خباثت، جرثومه بود.

ترک جنگ با او از سوی امام‌حسن‌(علیه‌السلام)  علل متعددی داشت که قبلاً هم به آن اشاره شده است و مثل دفع افسد به فاسد بود.

کتاب‌هایی که راجع به معاویه، خود اهل‌سنّت نوشته‌اند، هیچ‌کدام نتوانسته‌ او را تبرئه نمایند. كتاب النصائح الكافیة لمن یتولّی معاویه[2] را بخوانید. کتاب معاویة بن

 

ابی سفیان فی المیزانِ عقّاد[3] را مطالعه کنید تا کمی بیشتر او را بشناسید.

هرچند گمان نمی‌کنم مسلمانی باشد و تاریخ را خوانده باشد و از معاویه برائت نداشته باشد.

این را هم از نسب معاویه گفته‌اند كه کلبی می‌گوید:

کَانَ مُعاوِیة لِعمارة بنِ وَلید بنِ مُغَیْرة وَلِمُسافر بنِ أبی عَمْرو وَلأبی سُفْیان وَ لِرَجُلٍ آخَر سمّاه.[4]

زمخشری هم می‌گوید: کَانَ لِمُعاوِیَة أرْبَعَةُ آباءٍ[5]؛ كه مرد چهارم را ما معرّفی نمی‌کنیم. راوی، جرئت بردن نام او را نداشته است. اهل تاریخ، خود به حدس او را می‌شناسند.

 


[1]. مسلم نیشابوری، صحیح، ج7، ص120؛ زمخشری، ربیع‌الابرار، ج2، ص330؛ سبط ابن‌جوزی، تذکرة‌الخواص، ص65.

[2]. ر.ک: ابن‌عقیل علوی، النصائح‌الکافیه.

[3]. ر.ک: عقاد، معاویة بن ابی سفیان فی المیزان.

[4].. كلبی، مثالب‌العرب، ص72؛ ثقفی کوفی، الغارات، ج2، ص937 - 938؛ معاویه به چهار نفر نسبت داده می‌شد: عمارة بن ولید بن مغیره، مسافر بن أبی‌عمرو، أبوسفیان و به مردی دیگر که او را نام برد.

[5]. زمخشری، ربیع‌الأبرار، ج4، ص276 - 277؛ برای معاویه چهار پدر بود.

موضوع: 
نويسنده: 
کليد واژه: