س. کلینی در کتاب کافی روایت می‌کند که گفت: «سیاه‌پوشیدن مکروه است مگر در سه چیز: موزه، عمامه و عبا».
از این دسته روایات در كتب شیعه فراوان دیده می‌شود.
سؤال این است که چرا شیعه با نهی ائمه خود سیاه می‌پوشند و لباس سیاه را لباس سیّدهای خود قرار داده‌اند؟
ج. این‌گونه بحث‌ها مربوط به فقه است و اظهارنظر پیرامون آن و تفاصیل آن محتاج به اجتهاد و استنباط است و به مسئله تشیّع و تسنّن و مشروعیّت و عدم مشروعیّت حکومتی که پس از پیغمبر اکرم(ص) در آن جوّ خاص برقرار شد ارتباط ندارد.
در اینکه از این روایات، عموم استفاده می‌شود و دلیل مخصّصی بر آنها وارد شده یا نه و دلالت آنها بیشتر از کراهت نیست که آ‌ن‌هم با انطباق عنوان راجح بر آن منتفی می‌شود و در بعضی موارد عنوان مستحب پیدا می‌کند، اینها فروع و مسائلی است که فقه به آن جواب می‌دهد. فرضاً اگر دلالت همه را بر کراهت مطلق یا حرمت مطلق بدانیم، مخالفت عملی بعضی یا جمعی، نه تشیّع را باطل می‌کند و نه دلیل برحق‌بودن تسنّن می‌شود.
اختلاف فقها در فروع بسیار است. فرقی که هست این است که شیعه در فقه، فقط به نصوص قرآنی یا روایی عمل می‌نماید و برحسب اخبار ثقلین، اقوال ائمه(علیهم‌السلام) را در دین حجّت می‌داند و به رأی و قیاس و استحسان فتوا نمی‌دهد.