جمعه: 10/فرو/1403 (الجمعة: 19/رمضان/1445)

مولای نیازمندان

حسین(علیه‌السلام)، نماز را به‌جا آورد و بیرون آمد. اعرابی تنگدستی را مشاهده‏ نمود، برگشت و قنبر را صدا زد.

قنبر گفت: لَبَّیْكَ یَااْبنَ رَسُولِ اللهِ.

فرمود: «از پول مخارج ما چقدر مانده است؟».

عرض كرد: دویست درهم كه فرمودید در بین اهل‌بیت، قِسمت كنم.

فرمود: «آن را بیاور! كسی آمده كه از آنها به آن پول سزاوارتر است». سپس آن پول را گرفت، بیرون آمد و به اعرابی داد.[1]

 

[1]. ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج14، ص185؛ علایلی، سمو‌المعنی، ص151.

نويسنده: