سلمان می‌گوید: بر پیغمبر(ص) وارد شدم درحالی‌كه حسین بر زانوی مرحمت او بود. پیغمبر به او روی میكرد و دهان او را میبوسید و
میفرمود: «تو آقا، پسر آقا و پدر آقایانی! تو امام، پسر امام و پدر امامانی! تو حجّت، پسر حجّت و پدر حجّت‌های نهگانهای كه از صُلب تو هستند و نهمین ایشان قائم آنها است».[1]
حموینی در حدیثی مفصل و طولانی از پیغمبر(ص) روایت كرده كه فرمود: حسن و حسین دو امام امّت من بعد از پدرشان و دو آقای جوانان اهل بهشت هستند. مادرشان سیّده زنان جهانیان، و پدرشان سیّدالوصیّین است. از فرزندان حسین نه نفرند كه نهمین آنها قائم از فرزندان من است؛ طاعت ایشان طاعت من و معصیت و مخالفت با ایشان، معصیت و مخالفت با من است. از كسانی كه فضیلت ایشان را انكار و احترامشان را بعد از من ضایع مینمایند به‌سوی خدا شكایت می‌كنم. در ولایت كارها و نصرت عترت من و امامان امّت من، خداوند كفایت می‌كند؛ او انتقام‌گیرنده است از كسانی كه حق آنها را انكار نمایند:
[1]. صدوق، الخصاص، ص475؛ همو، کمال‌الدین، ص262؛ خزاز قمی، کفایة‌الاثر، ص46؛ مفید، الاختصاص، ص207 - 208؛ مجلسی بحار الانوار، ج36، ص360؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص44، 316.
[2]. صدوق، کمال‌الدین، ص260-261؛ بحرانی، غایة‌المرام، ج1، ص131 – 132؛ ج2، ص185؛ ج3، ص127؛ مجلسی، بحارالانوار، ج31، ص254؛ ر.ک: منتخب‌الاثر، تألیف نگارنده، باب10، فصل2. «آنها که ستم کردند به‌زودی می‌دانند که بازگشتشان به کجاست».