امشب سران دو گروه، كه همواره در تاریخ، مواجهه و صف‌آرایی آنها در برابر یكدیگر را خوانده و می‌خوانیم، در كربلا به صحنه
می‌آیند و تمام این عالم را تا پایان این جهان به تماشای مقابله و نبرد دو جبهة حق و باطل و موقف آنها مشغول می‌سازند.
موقف الهی و رحمانی حسین(علیه‌السلام) اهل‌‌بیت و اصحابش كه با آن عدّة به ظاهر اندك و معدود و به باطن امّت‌ها و جهان‌هایی از شخصیت‌های بی‌نظیر و بی‌بدیل، برای بذل جان در راه خدا، عزّت، كرامت، شرف انسانیت، اعلای كلمةالله و احیای معالم دین تصمیم می‌گیرند و هیچ‌گونه فشار، تهدید و اوضاع ناگوار ـ از شهادت جوانان، تشنگی كودكان و اسارت فاضل‌ترین و باشخصیت‌ترین بانوان ـ به‌قدر ذرّه‌ای در تصمیم آنها اثر نمی‌گذارد.
و موضع نحس، ناپاك، پلید، ضدّانسانی و بی‌شرمانة سپاه كوفه كه با خدا اعلان جنگ داده‌اند، می‌خواهند با فرزند رسول خدا بجنگند و او و تمام یارانش را تشنه‌لب از دم شمشیر بگذرانند و محترم‌ترین و معتبرترین بانوان درگاه خدا را اسیر سازند.
گروه ابن‌سعد و شمر و سنان و خولی و یزید و ابن‌زیاد را طمع به جوایز و پست و مقام و یا بیم از یزید و ابن‌زیاد به كربلا كشانیده بود و گروه حسین(علیه‌السلام) و حزب خدا به شوق درك درجات عالیه، دفاع از نوامیس دین و حرم نبوّت و ولایت در آن میدان آزمایش، حاضر شده بودند.