پنجشنبه: 9/فرو/1403 (الخميس: 18/رمضان/1445)

جلوه‌گاه ایستادگی

استقبال از این روز، تنها در تاریخ انسانیّت، از یك نفر صادر شده

 

است[1] و نه پیش از او سابقه داشته و نه بعد از آن اتفاق می‌افتد؛ یك نفر كه ازنظر ظاهری یك تن بود، امّا ازنظر معنا و بصیرت در معنویت و شخصیت، یك عالم و عالم‌ها و بیش از آسمان‌ها و زمین و بهشت و آنچه در آنهاست بود، و همان مثال حقیقی و اكمل: «اَلْصُّورَةُ الْإِنْسَانِیَّةُ هِیَ أَكْبَرُ حُجَجُ اللهِ عَلَی خَلْقِهِ، وَهِیَ الْكِتَابُ الَّذِی كَتَبَهُ بِیَدِهِ وَهِیَ الْهَیْكَلُ الَّذِی بَنَاهُ بِحِكْمَتِهِ، وَهِیَ مَجْموُعُ صُوَرِ الْعَالَمِینَ وَهِیَ الْمُخْتَصَرُ مِنَ الْعِلْمِ فِی اللُّوْحِ الْمَحْفُوظِ»[2] بود، بزرگ‌مردی كه در این روز و در این میدانِ پر از آنچه در نظر همه وحشتناك، هول‌انگیز و غیر قابل تحمّل است، ایستاد.

آن‌کس كه اصالت و شرف انسان، اوج عظمت خود و ارزش انسان در تمام عوالم خلقت را به همة مخلوقات و ممكنات نشان داد و آیاتی مانند: ﴿لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی‏ أَحْسَنِ تَقْویمٍ﴾[3] و ﴿فَتَبَارَكَ اللّٰهُ أَحْسَنُ

 

الْخالِقین﴾[4] و ﴿إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ‏﴾[5] را تفسیر نمود، حسین‌(علیه‌السلام) است؛ حسین انسانیّت، حسین ملائكه، حسین انبیا، حسین ابراهیم و موسی و مسیح، حسین محمد و علی و فاطمه، حسین حسن، حسین اسلام، حسین قرآن، حسین صبر و استقامت، حسین حق و عدالت، و درنهایت حسین خدا و حسین و حسین.

 

[1]. البته بزرگانی مثل سایر خمسة‌النّجباء(علیهم‌السلام) نیز واجد همین قدرت روحی و توان عظیم ایمانی بودند امّا اجرای این برنامه عظیم و ایستادن در موقف تاریخی و بی‌نظیر به عهدة حسین(علیه‌السلام) و بر دوش آن حضرت افتاد.

[2]. «صورت انسانیّت بزرگ‌ترین حجّت‌هاى خدا بر خلق اوست و آن كتابى است كه خدا با دست تواناى خود آن را نوشته و آن هیكلی است كه به حكمت خود آن را بنا كرده و آن مجموع صورت جهان‌ها و عوالم است و آن مختصر علومى است كه در لوح محفوظ است». حدیث معروف است و صدر آن به این متن در تفسیرالصافی، در تفسیر آیه2 سوره بقره نقل شده است: «اَلصُّورَةُ الْإِنْسَانِیَةُ هِیَ أَكْبَرُ حُجَّةُ اللهِ عَلَی خَلْقِهِ وَهِیَ الْكِتَابُ الَّذِی كَتَبَهُ اللهُ بِیَدِهِ». ر.ک: فیض کاشانی، تفسیر‌الصافی، ج1، ص92.

[3]. تین، 4. «به تحقیق كه ما انسان را به بهترین صورت و نظام آفریدیم».

[4]. مؤمنون، 14. «پس بزرگ است خدایی كه بهترین آفرینندگان است».

[5]. بقره، 30. «من به آنچه شما علم ندارید، آگاهم!».

موضوع: 
نويسنده: