حسین(علیه‌السلام) و اصحابش با تصمیم قاطع و عزمی راسخ، به تمام دنیا، مردم آیندة جهان، فرشتگان و همه، اعلام وجود می‌نمایند، و الله اكبر از آن عظمت ایمان و عظمت هدف و مقصد!
حسین(علیه‌السلام) اگرچه وجودش مالامال از توجه خاصّ به خداوند متعال بود و اگرچه دلش در حدّ كمال، محكم و استوار بود و می‌دانست كه در آن معركه، كه دشمن همه‌گونه شرارتی را مرتكب می‌شود، نه خودش و نه اصحابش شكست نمی‌خورند، و با روحیه و قوّت ایمان به خدا در خطّ خود و صراط مستقیم فداكاری در راه دین و استقبال از شهادت، دشمن را بیچاره می‌نمایند، امّا بااین‌همه، مرد موّحد و بندة خاص و خالص خدا همه چیز و همة نیروها را از او می‌داند و فقط او را حیّ و قیوم می‌شناسد، ازاین‌رو با ابتهال تمام، از خدا طلب كمك كرده و وثوق و اعتماد خود به پروردگارش را اعلام می‌نماید، و چنان دعا و ابتهال می‌کند كه زبان و بیان ما از تقریر این شور و شوق و توجه حسین(علیه‌السلام) و اصحابش به خدا عاجز است.