جمعه: 10/فرو/1403 (الجمعة: 19/رمضان/1445)

شكست‌‌ناپذیران عرصه كربلا

تاریخ رجال بزرگ عالم بشریت، مردان خدا، انبیا، اولیا، از مواقف بسیار هولناك و وحشت‌زا و روزها و هنگامه‌های بسیار خطرناكی كه برای آنها پیشامد نموده، حكایت می‌كند كه حفظ موضع، مقام، استقامت و انجام وظیفه در آن شرایط موحش، نه تنها كار انسان‌های

 

عادی نیست؛ بلكه بسیاری از تهَمْتنان، شیردلان و صاحبان عزم و ارادة آهنین نیز در این مواقف به زانو درآمده و در موضع و مقامی كه باید بر سر آن بایستند پایدار نمی‌مانند. این مواقف گاه تا حدّی بلاخیز و مصیبت‌زاست كه در عرف اكثریت، استقامت بر آن محال و ترك آن مُجاز شمرده می‌شود.

كسانی كه در این مواقف ایستادند و انجام وظیفه نموده، از شرف انسانیت و ایمان و عقیدة خود به خدا دفاع كرده، خطرات را تحمّل نموده و در امواج بلیّات و تلاطم اقیانوس‌های مصائب و فشارها غرق نشدند، از نوادر عالم خلقت می‌باشند.

آنان شكست‌ناپذیر، شكیبا و مقاوم بر جای می‌مانند و جز در مقابل خدای عظیم در برابر احدی سر تسلیم فرود نمی‌آورند و هیچ‌گونه فشار، محرومیت و مصیبتی روحیه آنها را دستخوش تلاطم نمی‌كند.

نه بیم از زوال مقامات بلند و ظواهر و مظاهر فریبندة جهان ـ كه بسیاری فریفته و دلباختة آن هستند ـ آنها را به عوض‌كردن مسیرشان وادار می‌سازد و نه ترس از شداید، رنج‌ها و سختی‌ها، در صبر و مقاومتشان سستی ایجاد می‌كند؛ كوه‌های سخت از هم می‌پاشند امّا این رجال الهی متزلزل نمی‌شوند.

﴿رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّٰهِ وَ إِقَامِ
 
الصَّلَاةِ وَ إِیتَاءِ الزَّكَاةِ یَخَافُونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصَارُ﴾؛[1]
﴿مِنَ الْمُؤْمِنینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللّٰهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى‏ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلاً﴾.[2]
 

.[1] نور، 37. «مردانی كه تجارت و معامله، آنان را از یاد خدا، اقامة نماز و ادای زكات غافل نمی‌كند. آنان از روزی می‌ترسند كه در آن دل‌ها و دیدگان زیرورو می‌شوند».

[2]. احزاب، 23. «از میان مؤمنین مردانی هستند كه برابر عهد خویش با خداوند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر رسانیدند و بعضی دیگر در انتظارند، و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد خویش نداده‌اند».

موضوع: 
نويسنده: