این خدای یگانه به‌وسیله افرادی از بندگان پاك و خالص و مخلص خود همه بندگانش را به‌سوی خود و راه راست هدایت كرده است. پیغمبران او پیغامشان متضمّن خیر و سعادت همگان است، آنها مردم را به پرستش خدا و ایمان به یگانگی او و انجام كارهای نیك مثل راستی، درستی، امانت، عدالت و احسان به همه و خیرخواهی برای همه افراد بشر و یاری‌دادن به دیگران و همكاری در كارهای خیر و یاری مظلومان و مهربانی به كودكان و زیردستان و احترام به سالمندان و پیوند با خویشاوندان و اطاعت از قانون و تواضع، فروتنی و ترحّم حتّی به حیوانات و تعلیم‌وتعلّم و تربیت اولاد و خلاصه به تمام مكارم اخلاق دعوت كردند كه كامل‌ترین نسخه این دعوت، كتابی است كه پیامبر خاتم محمد بن عبدالله (ص) به اسم قرآن مجید از جانب خدا برای مردم آورد. كتابی كه در آن همة هدایت‌های لازم اجتماعی، فردی، سیاسی و اخلاقی در اختیار بشر گذاشته شده است، كتاب وحی و كتاب خداست.
دعوت اسلام؛ دینی كه حضرت محمد(ص) آن را آورد و به نام اسلام نامیده شد، معنایش تسلیم خدا بودن و فقط احكام و فرمان خدا را پذیرفتن و از آن اطاعت‌كردن است. این دعوت از ناحیه عقیده، دعوت
به اعتقاد به خدای یگانه و یكتا، پیامبران و فرشتگان و كتاب‌های آسمانی و دعوت به معاد، یعنی عالم دیگر و بازگشت به زندگی برای گرفتن پاداش كارهای خیر و كیفر اعمال زشت است.
در عقیده به معاد برای بشر حیات و زندگی در این دنیا و تحمّل زحمات، دشواری‌ها، رنج‌ها، دردها و بیماری‌ها، مفهوم صحیح پیدا میكند و او را امیدوار میسازد كه خدا، جهان را به لغو و عبث نیافریده است و این‌همه اوضاع محیّرالعقول و وجود این انسان با این استعداد و نبوغی كه میتواند همه‌چیز را مسخّر خود نماید، پوچ و بیمحتوا نیست. بشر در این دنیا برای انجام وظایف بزرگی آمده و به‌سوی مقصدی بسیار عالی در سیر و تكامل است. هرگز با مرگ، سیر او تمام نمیشود چنان‌كه از انتقال از عالم رَحِم به دنیا چیزی از او كاسته نشد بلكه زمینه ظهور استعدادها و قوای نهفته و غیرمرئی وجود او فراهم شد.