مقدمه:

سیر توحیدی و معنوی و كمالی انسان، اگرچه به ظاهر از معرفة‌الله و توحید و سایر صفات كمالیه‌ باری تعالی آغاز می‌شود، در ادامه و امتداد نیز همان تكامل معرفت خدا و عقیده توحید و جلوه‌های آن است.

عقاید دیگر مثل نبوت و امامت و معاد، هرچند اصولی مستقل در كنار عقیدة توحید محسوب می‌شوند، در وجود و واقعیت یافتن متأخر از عقیده توحید و مرتبط به آن می‌باشند، و در واقع مكمل آن و بسط و تفصیل معرفت خدا و صفات كمالی ذاتی و افعالی اوست.

عقیده به نبوت، مرتبه‌ای از مراتب كمال عقیده به توحید، و جلوه ای از جلوه‌‌ای معرفت خداست. همچنین عقیده به معاد و امامت، همه از شئون و تجلّیات این عقیده است. آنان‌كه خدا را به اسماء‌الحسنی و صفات علیائی كه دارد می‌شناسند، به فرستادن پیامبران و اعطای معجزه به آنها و نزول كتاب و موازین و قواعد و احكام مورد نیاز بشر از جانب او ایمان می‌آورند؛ چنان‌كه به نصب امام و وجود حجت در هر عصر و زمان و ولایت و سایر نظامات نیز ایمان می‌آورند؛

همچنان‌كه وقتی خدا را به عدل و حكمت و منزه بودن از كار لغو و عبث و بیهوده شناختند، به معاد ایمان می‌آورند و خلاصه، ابعاد معرفت خدا و فروع عقیده به توحید و صفات جمالیه و جلالیه حق تعالی مانند خونی كه در بدن جریان دارد، در تمام مبانی و معیارها و اصول و فروع شرعی جریان دارد، و عقاید دیگر از آثار و لوازم عقیده اصلیه است.

موضوع این رساله تجلّی توحید در نظام امامت است كه چون با تجلّی توحید در كل رسالت انبیا و رسالت اسلام و تجلّی آن در امامت حضرت مهدی(عج) ارتباط دارد، به حول و قوة الهی آن را در چهار گفتار زیر به پایان می‌رسانیم.

1ـ تجلی توحید در كل رسالت انبیا و معارف و شرایع آسمانی.

2ـ تجلی توحید در اسلام.

3ـ تجلی توحید در نظام امامت.

4ـ تجلی توحید در امامت حضرت مهدی(عج).