مقدمه:
سير توحيدي و معنوي و كمالي انسان، اگرچه به ظاهر از معرفة‌الله و توحيد و ساير صفات كماليه باري تعالي آغاز مي‌شود، در ادامه و امتداد نيز همان تكامل معرفت خدا و عقيده توحيد و جلوه‌هاي آن است.
عقايد ديگر مثل نبوت و امامت و معاد، هرچند اصولي مستقل در كنار عقيدة توحيد محسوب مي‌شوند، در وجود و واقعيت يافتن متأخر از عقيده توحيد و مرتبط به آن مي‌باشند، و در واقع مكمل آن و بسط و تفصيل معرفت خدا و صفات كمالي ذاتي و افعالي اوست.
عقيده به نبوت، مرتبه‌اي از مراتب كمال عقيده به توحيد، و جلوه اي از جلوه‌‌اي معرفت خداست. همچنين عقيده به معاد و امامت، همه از شئون و تجلّيات اين عقيده است. آنان‌كه خدا را به اسماء‌الحسني و صفات عليائي كه دارد مي‌شناسند، به فرستادن پيامبران و اعطاي معجزه به آنها و نزول كتاب و موازين و قواعد و احكام مورد نياز بشر از جانب او ايمان مي‌آورند؛ چنان‌كه به نصب امام و وجود حجت در هر عصر و زمان و ولايت و ساير نظامات نيز ايمان مي‌آورند؛
همچنان‌كه وقتي خدا را به عدل و حكمت و منزه بودن از كار لغو و عبث و بيهوده شناختند، به معاد ايمان مي‌آورند و خلاصه، ابعاد معرفت خدا و فروع عقيده به توحيد و صفات جماليه و جلاليه حق تعالي مانند خوني كه در بدن جريان دارد، در تمام مباني و معيارها و اصول و فروع شرعي جريان دارد، و عقايد ديگر از آثار و لوازم عقيده اصليه است.
موضوع اين رساله تجلّي توحيد در نظام امامت است كه چون با تجلّي توحيد در كل رسالت انبيا و رسالت اسلام و تجلّي آن در امامت حضرت مهدي(عج) ارتباط دارد، به حول و قوة الهي آن را در چهار گفتار زير به پايان مي‌رسانيم.
1ـ تجلي توحيد در كل رسالت انبيا و معارف و شرايع آسماني.
2ـ تجلي توحيد در اسلام.
3ـ تجلي توحيد در نظام امامت.
4ـ تجلي توحيد در امامت حضرت مهدي(عج).