در این عصر غیبت، مردمان ثابتالایمان، ثواب كسانی را دارند كه در پیش روی رسول اعظم اسلام(ص)، با شمشیر، جهاد مینمودند و
بهقدری بلندپایه هستند كه پیغمبر اكرم(ص)، ایشان را برادر خود خوانده و به دیدارشان برحسب احادیث، اظهار اشتیاق فرموده است.[1]
مؤمنان به غیبت و حزبالله، منتظران حقیقی ظهور و حكومت جهانی اسلاماند كه در احادیث شریفه فرمودهاند:
و برحسب حدیث شریف:
مانند كسی هستند كه در راه خدا به خون خود غلتیده باشد.
اینها همه فضایل شما شیعیان، زنان و مردان منتظر و متعهّد و ملتزم به احكام و وفادار به امامزمان(علیهالسلام) است؛ بههوش باشید و از این فضایل، پاسداری كنید.
مبادا تحتتأثیر تلقینات سوء و الفاظ فریبنده، مثل رفع تبعیض جنسی یا حكومت ملّی و مردمی، تسلیم خود را به احكام الهی از دست بدهید یا از تحت حكومت الله و حكومت قرآن و امامزمان(علیهالسلام) خارج شوید.
حقوق بشر و حقوق انسانها و مرد و زن همان است كه خدای بشر، خدای زن و مرد، معیّن فرموده است؛ غیر از آن، همه ضلالت، گمراهی، فساد و تباهی و سیر بهسوی زندگی حیوانی است.
هر زن و مرد و پیر و جوان كه هركدام از احكام خدا را قبول نداشته باشد یا چون آن احکام، مخالف فرهنگ بیبندوبار غرب است، آنها را مناسب وضع زمان نداند، ایمانش مخدوش میشود و به همین دلیل در احادیث شریفه وارد است كه: «در عصر غیبت، شخص مؤمن در حال ایمان، صبح میكند و شب میكند درحالیكه از دین خارج شده است».[7]
[1]. صفار، بصائرالدرجات، ص104؛ مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص123 – 124.
[2]. صدوق، کمالالدین، ص320؛ طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص50، بحرانی،مدینة معاجز الائمة الاثنیعشر(علیهالسلام)، ج4، ص320؛ مجلسی، بحارالانوار، ج36، ص387. «به تحقیق ایشان مخلص بوده و از سر صدق و صفا شیعه ما و دعوتكنندگان به دین خدا در آشكار و نهان هستند».
[3]. بقره، 3.
[4]. مجادله، 22.
[5]. خزاز قمی، کفایةالاثر، ص60؛ مجلسی، بحارالانوار، ج36، ص306؛ قندوزی، ینابیعالموده، ج3، ص285؛ صافی گلپایگانی، منتخبالاثر، ج2، ص198 – 199. «خوشا به حال صابران در غیب او؛ خوشا به حال پرهیزکاران در طریقتشان؛ همانها که خداوند آنان را در کتاب خویش اینگونه وصف فرموده است: «کسانی که به جهان غیبت ایمان آوردند» و فرمود: « آنان حزباللهاند؛ آگاه باشید که بهراستی حزبالله، رستگارانند».
[6]. صدوق، الخصال، ص625؛ همو، کمالالدین، ص645؛ ابنشعبه حرانی، تحفالعقول، ص115؛ فیض کاشانی، الوافی، ج2، ص422 – 423؛ مجلسی، بحارالانوار، ج10، ص104؛ ج52، ص123؛ ج65، ص61. «كسی كه منتظر امر ما باشد، مانند آن است كه در راه خدا به خون خود غلتان است».
[7]. ابنحماد، الفتن، ص15، 23، 95؛ احمد بن حنبل، مسند، ج2، ص372، ص390 – 391، 523؛ ج3، ص453؛ ج4، ص277، 408، 416؛ ترمذی، سنن، ج3، ص330 – 331؛ ابویعلی، موصلی، مسند، ج7، ص252؛ ج11، ص396؛ طبرانی، المعجمالاوسط، ج2، ص380 – 3881؛ ج3، ص49، 156؛ ج5، ص29؛ هیثمی، مجمعالزوائد، ج7، ص281، 301، 304، 308 – 309.