عزیزان، برادران، خواهران، سروران خودم، نمیخواهم روی موارد انگشت بگذارم و گلهها و کاستیهایی را که هست مطرح کنم؛ امّا میدانم و شما هم بیشتر میدانید که چه کارها و اعمال ما، قلب مبارک آن قلب عالم امکان را آزرده میسازد. اگر میخواهیم آن ولیّ خدا از
ما راضی و خشنود باشند، باید در کاستیها و کمبودها بیندیشیم و برای رفع معایب و نواقص کمر همّت بندیم اینهمه اسراف و تبذیر، اینهمه افراط و تفریط، اینهمه اختلاف طبقاتی و فقر و پریشانی شایسته جامعة منتظر نیست. امید است همه و هرکس به سهم خود، برای متجلّیشدن جلوههای جامعة منتظر، آنچه در توان دارند به کار گیرند؛ و باز هم تأکید میکنم همه، بهخصوص جوانان عزیز، بر شخصیّت و هویّت اسلامی که در معرض هجوم دشمنان اسلام و هدف نقشههای سیاسی و حتّی بهظاهر خیرخواهانة آنها است، تأکید داشته باشند؛ بر استقامت دینی و استقلال اسلامی خود ثابتقدم برقرار و پایدار باشند و به نصر خدا و پیروزی اسلام امیدوار باشند.
وَالسَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ
دوازدهم شعبانالمعظم1422
لطفالله صافی[1]