یكی از مظاهر درخشان شكر این نعمت، بهخصوص یاد حجّت خدا در ایّام متبرّك و روزها و اوقات منتسب به آن حضرت و گرامیداشت این روزها و شبها به دعا و عبادت و پرستش خدا و اصلاح امور و شئون دینی و احیای امر آن حضرت و تجدید عهد و انابه و بازگشت به خدا و رسیدگی و محاسبة نفس و مخصوصاً دعا برای تعجیل فرج و ظهور آن حضرت میباشد كه افضل اعمال است.
منتظران و دلباختگان شیدای حضرتش همواره با وجد و شوق و علاقة وصفناشدنی، احساسات تابناك ولایی و ایمانی خود را اظهار میدارند كه راستی باید اینهمه اظهار ارادت و خلوص را به درگاه ملازمان آستان آن ولیّ دوران و امام زمان، از پدیدههای بزرگ دانست و نشانة تصرّفات غیبی در قلوب این مردم مشتاق شمرد.
باید قدر این نعمت را بدانیم و همواره سپاسگزار و شاكر باشیم و با پاسداری از شعایر دین و هویّت اسلامی، هجومهای اسلامستیز و غربشعار را محكوم و بیاثر سازیم و با حفظ عزّت و استقلال
اسلامی و غیرت دینی، قلب مبارك آن یگانة عالم را از خود مسرور داریم و مخصوصاً در شب مبارك ولادت آن ولیّ خدا، علاوهبراین مراسم عزیز، با جشنها و چراغانیها و برنامههایی كه همه اعلام موجودیت و شعور و حیات و ایستادگی در مواقف و مواضع است، دشمنان را مرعوب و مأیوس سازیم، مراسم احیا و استغاثه و دعا برای تعجیل در فرج آن حضرت را با شكوه و عظمت انجام دهیم و خود را در مسیر رحمتها و بركاتی كه نازل میشود قرار دهیم.
وَالسَّلَامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ
چهاردهم شعبانالمعظّم 1424
لطفالله صافی[1]
[1]. پیام به مناسبت نیمة شعبانالمعظم 1424 هـ. ق.