این تأکید رسا در مورد امامت همان دوازده نفری است که فقط احادیث متواتر ائمة اثنی‌عشر(علیهم‌السلام) بر آنها انطباق دارد؛ احادیثی که تنها در مسند احمد از سی‌وچهار طریق[1] و در صحیح مسلم[2] از چند طریق و در المعجم‌الکبیر طبرانی[3] از سی‌و‌هفت طریق و... در مجموع بیش از سیصد حدیث و نص قاطع بر امامت این دوازده نفر وارد شده است که
اوّل آنها حضرت مولی‌الموحّدین و یعسوب‌الدّین امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) است و خاتم و دوازدهمین آنها آقایی است که امروز یگانه راه رستگاری و نجات از مرگ جاهلی، معرفت او و عمل در مسیر رضای اوست.
حضرت حجة بن الحسن العسکری، مهدی موعود (علیه‌السلام) سَرور و مولایی است که انبیای گذشته و صحف آسمانی و قرآن، ظهور موفورالسّرورش را بشارت داده‌اند و حدود یک‌هزار حدیث در شأن و مقامات و ابعاد شخصیّت او وارد شده است.
اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ، وَسَهِّلْ مَخْرَجَهُ، وَارْزُقْنَا لِقَاءَهُ وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَأَعْوَانِهِ وَامْلَأْ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلاً وَقِسْطاً بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً.
غرّة شعبان‌المعظّم 1426
لطف‌الله صافی[4]