از قرآن شریف آیات متعدّدی[1] به ظهور حضرت مهدی(علیه‌السلام) تفسیر و تأویل شده است مانند آیه:
که جمعی از مفسّرین مثل ابن‌عبّاس و سعید بن جبیر و سدی گفته‌اند که این وعده در وقت ظهور حضرت مهدی(علیه‌السلام) عملی خواهد شد.[4]
و آیه:
﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ ...﴾ ؛[5]
و آیه:
﴿اَلَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ﴾؛[6]
و آیه:
﴿وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی اْلأَرْضِ ...﴾؛[7]
و آیه:
که مقاتل بن سلیمان و اتباع او از مفسّرین همه گفته‌اند در حقّ مهدی(علیه‌السلام) نازل شده است.[9]
[1]. عالم متتبّع سید هاشم بحرانی كتابی به نام المحجة فیما نزل فی القائم الحجه نگاشته كه در آن بیش از صد آیه از آیات مفسّر به آن حضرت را جمع‌آوری كرده است.
[2]. نور، 55؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج3، ص245؛ نیشابوری، تفسیر غرائب القرآن، ج1، ص144.
[3] . توبه، 33؛ فتح، 28.
[4]. فخررازی، التفسیر‌الکبیر، ج16، ص23؛ شبلنجی، نورالابصار، ص397 (باب2).
[5]. انبیاء، 105؛ قندوزی، ینابیع الموده، ج3، ص243.
[6]. بقره، 3؛ فخررازی، التفسیر‌الکبیر، ج2، ص274.
[7]. قصص، 5؛ ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ج19، ص27.
[8]. زخرف، 61.
[9]. صبان، اسعاف‌الراغبین، ص123 (باب2)؛ شبلنجی، نورالابصار، ص397 (باب2)؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص453؛ گنجی شافعی، البیان، ص109.