یکی از افترائات مغرضین و دشمنان شیعه و اعدای اهلبیت این است که میگویند: شیعه معتقد است امام در سرداب غیبت کرده و در سرداب باقی است و از سرداب ظاهر خواهد شد و هر شب بعد از نماز مغرب بر در سرداب میایستند تا ستارگان نیک آشکار گردند سپس متفرّق میشوند تا شب بعد.
ما در تکذیب و ردّ این افترا محتاج به هیچگونه توضیح نیستیم؛ چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است. همه میدانند که اینگونه افترائات از امثال ابنخلدون و ابنحجر، جعل و بر اساس انگیزه دشمنی با شیعه و انحراف از اهلبیت، و تمایل به بنیامیّه و دشمنان خاندان رسالت است. این نویسندگان و کسانی که بعد از آنها آمدند تا زمان ما بهجای اینکه عقاید و آرای شیعه را از خود آنان و از کتابهایشان به دست آورند به جعل و افترا پرداخته یا جعلیّات
و افترائات پیشینیان خود را دستبهدست گردانده و آنها را ملاک و میزان تحقیق درباره عقاید شیعه و معرفت آرای آنها قرار میدهند و خود و دیگران را گمراه میسازند.
خیلی عجیب و بسیار شگفتانگیز است که به یک امّتی که هزاران نویسنده عالیقدر آنها آرا و عقایدشان را صریحاً در تألیفات خود نگاشتهاند، نسبتی داده شود که در هیچ عصری احدی از آنها، احتمال آن را هم نداده است.
در مورد امامت و اصول اعتقادی دیگر در کتابهای کلام و اعتقادات، عقاید شیعه محفوظ و مضبوط است و در موضوع غیبت در کتابهایی که از عصر ائمّه(علیهمالسلام) و بعد از آن تألیف شده همه خصوصیّات آن مذکور شده و در هیچ کتاب و نوشتهای از این افترا اثر و نشانهای نیست.
احدی نگفته امام در سرداب سامرّا مخفی است بلکه کتب و روایات شیعه و آنهمه معجزات و کرامات که از آن حضرت در غیبت صغری و کبری نقل شده و حکایات آنان که به شرف درک حضورش در طول این دو غیبت مشرّف شدهاند همه این نسبت را تکذیب مینمایند. بلی در سامرّای مشرّفه سردابی است که شیعه در آنجا به دعا و نماز و عبادت خدا و زیارت حضرت ولیّ عصر(علیهالسلام) رفتار
میکنند نه برای اینکه امام(علیهالسلام) در آنجا مختفی و پنهان است، یا کسی امام(علیهالسلام) را مقیم در آنجا بداند، بلکه برای آنکه آن موضع معروف به سرداب و نواحی آن و حرم عسکریین(علیهماالسلام) منازل و مساکن شریفه و خانهها و محلّ ولادت آن حضرت و بُروز بعضی معجزات بوده است و تجدید خاطرات آن اعصار و یاد آن ازمنه که امام عصر و پدرش و جدّش(علیهمالسلام) در آن بیوت شریف که از آن جمله همین دار معروف به سرداب است، خدا را پرستش میکردند و محلّ آمدوشد شیعه و محبّان اهلبیت(علیهمالسلام) بوده، در همان مقامات و مواقف شریفه به مدلول:
«خانههایی را خدا اجازه داده که آنجا رفعت یابد و در آنجا ذکر نام خدا شود و صبح و شام تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند».
مناسب است؛ چنانچه منازل و مقامات دیگر نیز هست که مورد احترام شیعه است برای آنکه معلوم شده آن حضرت آن اماکن را مشرف به قدوم خود فرموده است (مانند مسجد جمکران قم).[2]