پنجشنبه: 9/فرو/1403 (الخميس: 18/رمضان/1445)

2. ارتباط امام(ع) با ذی طوی و رضویٰ

براى بررسى بهتر این پرسش، لازم است نخست  ذی‌طوى و رضوى، این دو مكان مقدّس را بشناسیم و سپس جواب را مطرح كنیم.

ذوطوى: مجمعالبحرین مى‌گوید: ذوطوى -  به فتح طاء و ضمّ؛ امّا ضمّ مشهورتر است - موضعى است در داخل حرم، در یك فرسخى مكّه كه از آنجا خانه‌هاى مكّه دیده مى‌شود.[1]

قاموسالمحیط گفته است: ذوطوى - مثلثةالطاء كه گاهى هم با تنوین تلفظ مى‌شود - موضعى است نزدیك مكّه.[2]

معجمالبلدان از جوهرى نقل كرده است: ذى‌طوى - به ضم طاء - موضعى است نزدیك مكّه.[3]

 

اخبار مكة[4] مى‌نویسد: ذوطوى نمازگاه پیغمبر(ص) است. هر زمان آن حضرت به مكّه تشریف مى‌آوردند در ذى‌طوى فرود مى‌آمدند و شب را در آنجا توقف فرموده، نماز صبح را در آنجا مى‌خواندند.

و نیز در اخبار مكة[5] روایت شده است: ذوطوى بطن مكّه؛ یعنى زمین آن است.

بنابراین، به هریك از این دو معنا كه مراد باشد، ذوطوى مكانى است مقدّس و محترم و مبارك و محل نزول رسول خدا(ص) است.

رضوى: رضوى - به فتح راء - مانند سَكرى؛ كوهى است مقدّس و مبارك كه از كوه‌هاى مدینه طیبه بوده و در نزدیكى «یَنبُع» قرار دارد و داراى درّه‌ها و زمین‌ها و مسیل‌ها و آب‌ها و درخت‌ها مى‌باشد و آن، ابتداى كوه‌هاى تهامه است و تا مدینه چهار شب راه است و در مدح و فضل آن روایاتى وارد شده است.[6]

 
.[1] طریحی، مجمع‌البحرین، ج3، ص79.
[2]. فیروزآبادی، القاموس‌المحیط، ج4، ص358.
[3]. یاقوت حموی، معجم‌البلدان، ج4، ص45.
[4]. ازرقی، اخبار مکه، ج2، ص203.
[5]. ازرقی، اخبار مکه، ج1، ص282.
[6]. سمهودی، وفاءالوفاء، ج3، ص107 – 108؛ ج4، ص80 – 81.
موضوع: 
نويسنده: