2. ارتباط امام(ع) با ذی طوی و رضویٰ
براى بررسى بهتر این پرسش، لازم است نخست ذیطوى و رضوى، این دو مكان مقدّس را بشناسیم و سپس جواب را مطرح كنیم.
ذوطوى: مجمعالبحرین مىگوید: ذوطوى - به فتح طاء و ضمّ؛ امّا ضمّ مشهورتر است - موضعى است در داخل حرم، در یك فرسخى مكّه كه از آنجا خانههاى مكّه دیده مىشود.[1]
قاموسالمحیط گفته است: ذوطوى - مثلثةالطاء كه گاهى هم با تنوین تلفظ مىشود - موضعى است نزدیك مكّه.[2]
معجمالبلدان از جوهرى نقل كرده است: ذىطوى - به ضم طاء - موضعى است نزدیك مكّه.[3]
اخبار مكة[4] مىنویسد: ذوطوى نمازگاه پیغمبر(ص) است. هر زمان آن حضرت به مكّه تشریف مىآوردند در ذىطوى فرود مىآمدند و شب را در آنجا توقف فرموده، نماز صبح را در آنجا مىخواندند.
و نیز در اخبار مكة[5] روایت شده است: ذوطوى بطن مكّه؛ یعنى زمین آن است.
بنابراین، به هریك از این دو معنا كه مراد باشد، ذوطوى مكانى است مقدّس و محترم و مبارك و محل نزول رسول خدا(ص) است.
رضوى: رضوى - به فتح راء - مانند سَكرى؛ كوهى است مقدّس و مبارك كه از كوههاى مدینه طیبه بوده و در نزدیكى «یَنبُع» قرار دارد و داراى درّهها و زمینها و مسیلها و آبها و درختها مىباشد و آن، ابتداى كوههاى تهامه است و تا مدینه چهار شب راه است و در مدح و فضل آن روایاتى وارد شده است.[6]