پنجشنبه: 6/ارد/1403 (الخميس: 16/شوال/1445)

12. بررسی جمله: «یاابن الطور و العادیات»

یكى دیگر از مواردى را كه در دعاى ندبه، بعضى آن را خلاف عقل شمرده‌اند، این جمله است:

«یَا ابْنَ یس وَالذَّارِیَاتِ! یَا ابْنَ الطُّورِ وَالْعَادِیَاتِ».[1]

یعنى اى پسر یس و بادهاى وزنده، و اى پسر كوه طور و اسبان دونده. سپس گفته: این توهین به امام عالى‌مقام، و به‌علاوه مخالف عقل است؛ زیرا امام(ع) فرزند كوه طور و اسبان دونده نیست. چگونه شیعیان حیا نمى‌كنند، و این جملات را مى‌خوانند. اگر كسى مى‌گوید چگونه حضرت سجاد(ع) فرموده است:

«أَنَا ابْنُ مَكَّةَ وَمِنىٰ، أَنَا ابْنُ زَمْزَمَ وَالصَّفَا».[2]

جمله دعاى ندبه نیز مانند گفتار حضرت سجاد(ع) است.

 

جواب این است كه خیر مانند آن نیست؛ زیرا هركس در هر شهر و یا قصبه‌اى زندگى كرده و بزرگ شده، مى‌گویند بچه آنجا است؛ مثلاً به قمى مى‌گویند بچه قم است و به كاشانى مى‌گویند بچه كاشان است، و چون حضرت سجاد و یا پدر و جدّشعلیهم‌السلام در مدینه و مكّه و زمزم و صفا بزرگ شده‌اند، مى‌فرماید:

«أَنَا ابْنُ مَكَّةَ وَالصَفا».

امّا امام‌زمان(ع)، نه خودش در كوه طور بزرگ شده و نه پدر و جدشعلیهماالسلام. به‌اضافه با جمله «وَالْعَادِیَاتِ وَالذَّارِیَاتِ» چه مى‌كنند؟

به‌هرحال ما كه جرئت نمى‌كنیم چنین توهینى به امام‌زمان(ع) بنماییم براى خاطر یك دعاى بى‌مدرك!

جواب: اگر فحش و دشنام یاد گرفته بودم، پاسخ مى‌دادم: آیا شما حیا نمى‌كنید كه این جملات را مى‌نویسید و شیعیان را بى‌حیا مى‌شمارید؟ فقط عرض مى‌كنم:

عجب اشتباه غریبى، یا عجب مغلطه‌كارى بى‌ذوقى! سخن به این فصاحت و بلاغت را كه هر سخن‌شناس در برابر آن خاضع مى‌شود، و هر اهل معنا آن را درك مى‌كند، چگونه معرفى مى‌كنید؟!

آقا! «الطور»، «العادیات»، «یس»، «الذاریات» و «طه» هریك اسم یكى از سوره‌هاى قرآن است، چنانچه ما مى‌گوییم:

 

یَا أَبْنَاءَ الْقُرْآنِ! یَا أَبْنَاءَ الْإِسْلَامِ! یَا أَبْنَاءَ سُورَةِ التَّوْحِیدِ! یَا أَبْنَاءَ الصَّلَاةِ؛

اى فرزندان قرآن، اى فرزندان اسلام، اى فرزندان سوره توحید، اى فرزندان نماز.

و همه صحیح و موافق با ذوق است، یعنى اى تربیت‌شدگان مكتب قرآن و سوره توحید و اسلام و نماز.

اینجا هم همین‌طور عرض مى‌كنیم: «اى پسر سوره یس و سوره ذاریات، و اى پسر سوره طور و سوره عادیات، و اى پسر سوره طه و آیات محكمات».

شما مثل كسى كه اصلاً قرآن مجید را نخوانده باشد و اسم سوره‌ها را نشنیده باشد این جمله‌هاى روان را این‌طور به غلط معنا مى‌كنید.

كیست كه در معانى این جمله‌ها شك داشته باشد؟ و حتى معنایى را كه شما از این جمله‌ها كرده‌اید، احتمال بدهد؟

معنای این جمله‌ها نه‌فقط با قرآن مخالف نیست، بلكه كمال موافقت را دارد و كیست سزاوارتر از ائمهعلیهم‌السلام و فرزندان پیغمبر(ص) به این خطابات؟ من كه باور نمى‌كنم یك نفر، هرچه هم كم‌ذوق باشد، این‌قدر كج‌فكر باشد كه این جمله‌ها را مثل شما معنا كند.

به‌هرحال اگر شما معنای این جمله‌ها را نمى‌فهمید و جرئت نمى‌كنید آن را بگویید، ما و دیگران با صداى بلند مى‌گوییم، و امام(ع) را با این جمله‌هاى پرمعنا و فیاض، مدح و ستایش مى‌نماییم.

 


.[1] مشهدی، المزار، ص580؛ ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال، ج1، ص510.
.[2] مجلسی، بحارالانوار، ج45، ص138؛ بحرانی اصفهانی، عوالم‌العلوم، ص438.
موضوع: 
نويسنده: