از هدف‌های رسالت اسلام، برقراری معاش منظم برای همگان است. این كار در درجه اول با ایجاد و تهیه دیدن كار و شغل و در درجه بعد، با پرداخت حقوق و مخارج معاش از بیت‌المال عملی می‌گردد. شاید بعضی وقتی می‌شنوند یا می‌بینند كه مثلاً در انگلستان به بیكاران
و كسانی كه كار و شغلشان را از دست می‌دهند حقوق كافی می‌دهند تعجب كنند و بی‌اطلاع باشند كه اسلام این قانون را از چهارده قرن پیش مقرر فرموده است و حكومت‌های اسلامی را موظف كرده است مخارج سالانه هر محتاجی را از بیت‌المال به‌طور مناسب و آبرومند بپردازد و این همان دستور اسلام است كه جامعه مسلمانان معاصر به‌گونه‌ای باشد كه همه بیكارها و محتاج‌ها در زیر پوشش آن زندگی كنند اما نوعاً به آن عمل نمی‌شود و بیگانگان به آن عمل می‌كنند و این همان چیزی است كه علی(علیه‌السلام) از آن بر مسلمانان می‌ترسید و بیمناك بود و در وقتی كه وصیت می‌فرمود مسلمانان را از آن بر حذر می‌داشت می‌فرمود:
«بترسید از خدا! بترسید از خدا! در مورد قرآن مبادا كه دیگران در عمل به آن از شما پیشی گیرند».
ما امروز همان را كه علی(علیه‌السلام) از آن می‌ترسید می‌بینیم؛ هر كار نیك و هر برنامه صحیح و منظمی كه هر كجای دنیا باشد اسلام آن را كافی‌تر و جامع‌تر به بشریت عرضه كرده است؛ تمام عناصری كه موجب زنده بودن و زنده ماندن قانون است به تصدیق دانشمندان در قوانین اسلام موجود است.